ஜெயராம் ஜெயஸ்ரீ | 07 (Completed) – Page 2 of 2

ஒரு சிறு முன்கதைச் சுருக்கம். நான் CA சேர்ந்த போது அப்போது ரேவதி என்ற ஐயர்ப் பெண் மூன்றாவது வருடம் training அதே ஆஃபீஸில் செய்து வந்தாள். என்னை விட மூன்று-நான்கு வயது பெரியவள். நல்ல கவர்ச்சியான லட்சணமான முகம். கொஞ்சம் கறுப்பு நிறம். நீண்ட மூக்கு. கண்கள் காவியம் பேசும். ஓரளவுக்கு நல்ல உயரம். திமிசுக்கட்டை போன்ற உடல். சற்றே பருமனான மார்பகங்கள். அளவான குலுங்கும் புட்டங்கள். ஆஃபீசுக்கு அனேகமாக புடவைதான் அணிந்து வருவாள். எப்போதாவது சுரிதார், சல்வார் போண்றவைகளும் அணிவது உண்டு. எனக்கு படிப்பில் interestஏ இல்லாவிட்டாலும், ஒரு சில மாதங்களாவது CA படித்ததற்கு ரேவதியும் ஒரு காரணம். அவளைப் பார்த்து, பேசி, சிரித்து, தத்துபித்து என்று நடந்து கொள்வதற்காகவே நான் ஆபீஸ் சென்றேன். அவளது course முடிக்கவும் திருமணம் நிச்சயம் ஆகவும் சரியாக இருந்தது. 1996ல் அவள் திருமணம் நடந்தது. கணவன் முரளி, ஆஸ்திரேலியாவில் மெல்பர்ன் நகரில் ஒரு இஞ்சினீயராக இருந்தான். நாங்கள் அலுவலக சகாக்கள் எல்லோரும் அவள் திருமணத்திற்கு சென்று கலாட்டா செய்தோம். இனிமே நீ கங்காரு தான். என்று கிண்டல் செய்தோம். ரேவதி சென்றபின் எனக்கு CA மீது ஒரு வெறுப்பு வந்து விட்டது.
அதற்கு பின் இன்றுதான் அவளிடமிருந்து செய்தி வருகிறது. “என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கே கங்காரு. எப்ப தாய்நாட்டுக்கு வந்தே. முரளி எப்பிடி இருக்காரு.” என்றேல்லாம் கேள்விகளை அடுக்கினேன். “ஆல் ஆர் ஃபைன். நான் இங்க வந்து 8 மாசம் ஆச்சு. கர்ப்பமான ஏழாவது மாசம் இங்க வந்தேன். மாமியார் வீட்லயே தான் பிரசவம் பாத்தாங்க. இப்ப பையனுக்கு 6 மாசம் ஆயிருச்சு. சரியான வாலுப் பையனா வளந்துண்டு இருக்கான். முரளி இன்னும் மெல்பர்ன்ல தான் இருக்கார். எனக்கு ஏதோ விசா ப்ராப்ளம். இன்னும் சில மாசம் ஆகும் திரும்பவும் போக. அது சரி நீ எப்டி இருக்கே. CA படிச்சியா இல்லியா.”“அதெல்லாம் மூளைல ஏறல்ல. ஏதோ ஓட்டிகிட்டு இருக்கேன்.”“ஜெய், நீ இன்னிக்கி ஃப்ரீயா இருக்கியா.”“ம் சொல்லு ரேவதி. என்ன வேணும்.”“முடிஞ்சா எங்க வீட்டுக்கு வாயேன். நான் ஒன்னப் பத்தி எங்க மாமியார் கிட்ட நெறய்ய சொல்லிருக்கேன். அவங்களும் ஒன்னப் பாக்கணும்னாங்க. நாமளும் பாத்து நாளாச்சோல்லியோ. வர முடியுமா.”“ம்ம் எப்ப வரணும் சொல்லு. எங்க வரணும் சொல்லு.”“எப்ப வேணாலும். if you can இப்பவே வாயேன். You can have breakfast with us.”“சரி address சொல்லு.”அவள் சொன்னாள். திருவான்மியூர் பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு பின்புறம் ஒரு Housing Board குடியிருப்பில் கீழ் தளத்தில் ஒரு அபார்ட்மெண்ட். 8 மணிக்கு என் பைக்கை உதைத்தேன். 8 20க்கு திருவான்மியூர் சென்று சேர்ந்தேன். கண்டுபிடிக்க அவ்வளவு சிரமம் இல்லை. ப்ளாட் வாயிலிலேயா பார்க் செய்ய தாராளமாக இடம் இருந்தது. ப்ளாட் கதவு திறந்தே இருந்தது. ஒரு 50 வயது மதிக்கத் தக்க மாமி ஹாலில் இருந்தார். “யாரது” என்று கண்ணாடியைத் தூக்கிப் பார்த்தார். “ஓ, நீதானா அம்பி. ரேவதியோட ஃப்ரெண்டு. ஏதோ பேரு சொன்னாளே. ம்ம் ஜெயராமன். ம்ம். வாப்பா ஜெயராமா.” என்று வாயார அழைத்தார். உள்ளே திரும்பி “டீரேவதி. ஒன்னோட ஃப்ரெண்டு வருவான்னு சொன்னியே. வந்துட்டான்.” என்று குரல் கொடுத்தார். மாமியே இந்த வயதிலும் கவர்ச்சியாக இருந்தார். நெற்றி காலியாக இருந்தாலும், நல்ல உயர்ந்த ரக புடவை அணிந்து, தங்க ஃப்ரேம் கண்ணாடி அணிந்து இருந்தார். சில நிமிடங்கள் மேலோட்டமாக மாமி பேசினார்கள். அதற்குள் உள்ளே இருந்து ரேவதி ஒரு tray இல் மூன்று கோப்பை காஃபி கொண்டு வந்தாள்.
ஹாய் ஜெய். எப்பிடிடா இருக்கே. ம்ம். நல்ல சதை போட்டு இருக்கே. ஆளு ஜம்முனு ஆயிட்டே. வெரி குட்.” என்றவாறே புன்னகைத்தாள். எப்போதும் போல நேர்த்தியாக புடவை அணிந்து வந்தாள். முன்பு இருந்ததற்கு சில மாற்றங்கள். நீண்டதாக குண்டி வரை தொங்கும் கூந்தலை சற்றே வெட்டி விட்டு முதுகின் பாதி வரை பின்னலிட்டிருந்தாள். ஆங்காங்கே சற்று சதைப் பிடிப்பு. வயிற்றில் லேசான மடிப்பு – முன்பு இல்லை. முகம் சற்று பளிச்சென்று இருந்தது. முலைகள் மேலும் பெருத்திருந்தன. கண்டிப்பாக. குழந்தை வேறு பெற்று இருக்கிறாளே. நன்றாக கலகலப்பாக பேசினாள். மேசையில் இட்லி பரிமாறி, நாங்கள் மூவரும் சேர்ந்து அரட்டை அடித்துக்கொண்டே சாப்பிட்டோம். எங்கள் வாழ்க்கை முறைகளைப் பற்றி பேசிக் கொண்டோம். எனக்கு மிகுந்த குதூகுலமாக இருந்தது. இப்போது என் மனதில் காமத்தை பற்றி நினைப்பு அவ்வளவாக இல்லை. எங்கள் இருவரின் நட்பு பற்றி மட்டும் தான் நினைத்தேன். ஆனால் இந்த நினைப்புக்கும் மண் விழும் நேரம்சீக்கிரமே வந்தது.
சிற்றுண்டி முடித்து காஃபி அருந்தியபின், நானும் ரேவதியின் மாமியாரும் வந்து ஹாலில் உட்கார்ந்தோம். மாமி, தன்னுடைய பழைய கதைகள் எல்லாம் சொல்லி போர் அடித்தார்கள். அவருக்கும் வயது 55 ஆகிவிட்டதாம். ஒரே பையன் முரளிதான். அவனும் ஆஸ்திரேலியாவில். மாமிக்கும் விசா அப்ளை செய்திருந்தனர். ஏதோ சில சட்ட சிக்கல்களினால் எல்லாருடைய விசாக்களும் தாமதாமாகி இருந்தன. மெதுவாக மாமி தான் என்னை அழைத்த subject பற்றி பேசத் தொடங்கினார்.
“அம்பி, ஜெயராமா, நான் தாண்டா இன்னிக்கி ஒன்ன அழைக்கச் சொன்னேன். எதுக்குன்னு தெரிஞ்சுக்க ஆசையா இருக்கா.” என்று கேட்டார். நான் மௌனமாக இருந்தேன். “பாவம்டா இந்தப் பொண்ணு. நானும் இவ வயசுல இருந்து வந்திருக்கேன். இப்ப என்ன காடு வா வாங்குது வீடு போ போங்குது. ஆனா நா எள வயசுல இருந்தப்போ எங்காத்து மாமா ரெண்டு நாளு ஊர்ல இல்லாட்டி கூட என்னால தாங்க முடியாது. ஒரு மாதிரியா சுருண்டு போயிடுவேன். இந்தப் பொண்ணு பாவமா இருக்கு. ஏதோ புள்ள பேத்துக்கு வந்தா, ஒடம்பு சுகமானதோடு ஆம்படையான் கிட்டா போயிடுவான்னு நெனச்சேண்டா. இப்ப பாத்தா இந்த விசா சனியன் வராத கழுத்தறுக்குது. பாவம் ஆம்படையானோட சேராத இந்த ரேவதி தவிச்சுண்டு இருக்கா. கொழந்த பொறந்து 6 மாசம் ஆச்சு. புருஷ சுகம் வேண்டாமோ இந்த பொம்மனாட்டிக்கு. இன்னும் 6 மாசம் ஆகுமாம். அது வரைக்கும் சும்மா தேமேன்னு இருப்பாளா இவ. இருக்கேன்னு சொல்றா. ஆனா நேக்கு மனசு கேக்கல்லடா அம்பி. நானே கேட்டேன். ஏண்டிம்மா, நோக்கு சின்ன வயசுல கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி நன்னா தெரிஞ்ச பையன் யாராது இருக்கானா. அவனோட நீ இருந்துண்டு வேணாம் வாயேன்னேன். அவ முடியாதும்மான்னுட்டா. நான் விக்கித்து போய் கேட்டுக்கொண்டிருந்த போது ரேவதி அமைதியாக வந்து எனக்கு அருகே சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். மாமி மேலும் தொடர்ந்தாள்.
“நான் விடல்லியே. சொல்லேண்டி. நோக்கு தெரிஞ்ச பையன் இருந்தா, நோக்கு மனசு பிடிச்சிருந்தா அவனோடு போகம் வச்சுக்கோடின்னேன். எங்காத்து முரளி கிட்ட நானே ஃபோன் செஞ்சி சொன்னேன். தோ பாருடா, ஒன் ஆத்துக்காரி, தன்னத் தானே கரச்சுண்டு இருக்கா. புருஷ சுகம்ங்கறது இந்த வயசுல இல்லாத எப்படா கண்டுக்கறாதுன்னேன். அவனும் நான் சொன்னதுக்கு சரின்னுட்டான். விசா கெடச்சு வர்ர வரைய்ல, ரேவதிக்கு பிடிச்ச பையன் யாராவது இருந்தால் அவனோட இருந்துட்டு வரட்டுமே. இது எல்லாம் இந்த நாட்டுல ரொம்ப சகஜம்மான்னுட்டான் என் பையன்.”
“நான் இவள ரொம்ப அணத்தி எடுத்த பின்னாடி, நேத்து ராத்திரிதான் ஒன் பேரச் சொன்னா. ஒடனே போன் போடுடீன்னேன். இன்னிக்கி காத்தால ஒன்னோட பேசி வரவழைக்கச் சொன்னேன். அம்பி, நோக்கும் ரேவதி மேல முன்னாடி ஒரு பார்வை இருந்துதோல்லியோ. இன்னிக்கி நானே ஒங்கிட்ட கேட்டுக்குறேன். என் மாட்டுப் பொண்ணுக்கு கொஞ்ச நாளைக்கு புருஷனா இருடா அம்பி.” என்று அந்த மூதாட்டி கேட்டவுடன் என் உடம்பு ஜில்லென்று ஆனது.
ரேவதியை திரும்பிப் பார்த்தேன். முகத்தை கவிழ்த்து உட்கார்ந்திருந்தாள். “வேணாம்னு சொல்லாதேடா அம்பி.” என்று மாமியின் குரல் மீண்டும் கேட்டது. “இந்தாத்துலேயே இந்த பெட் ரூம்லேயே நீங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ரதுன்னா நேக்கு ஒண்ணும் ஆட்சேபனை இல்லை.” என்றாள். ஆனால் எனக்குத் தான் கூசியது. மாமியார் வெளி ரூமில் இருக்க, நான் அவருடைய மருமகளையே படுக்கையறைக்குள் ஓத்தால் நன்றாகவா இருக்கும்.“எனக்குப் பரவால்ல மாமி, ஆனா இங்க வேணாம். ரேவதி என்ன சொல்றாளோ தெரியல்லியே.” என்றேன். ரேவதி மெதுவாக தலையை சரி என்று ஆட்டினாள். அவள் முகத்தில் வெட்கம், நாணம், அவமானம் எல்லாம் குடியிருந்ததைப் பார்த்து என் தம்பி எழுந்து நின்றான்.
“மௌனமே சம்மதம் தாண்டா. போடிம்மா, உள்ள போயிட்டு நன்னா சிக்குன்னு டிரஸ் பண்ணிண்டு வாடி. சின்ன வயசுல பிடிச்சவனோட ஜாலியா போகப் போறே. சின்னஞ்சிறுசுகள் இப்பிடி மடிசார் மாதிரி புடவை கட்டிண்டு போகμம்னு ஒண்μம் சாஸ்த்ரம் இல்ல. போயி, போன வாரம் வாங்கினியே, புதுசா ஒரு சுடிதார். அது எடுத்து போட்டுண்டு போ. கொழந்த எழுந்தான்னா, பால் கரைச்சு வச்சிருக்கேன். குடுத்துடுவேன். ராத்திரி ரொம்ப லேட் பண்ணாத வந்துடு.” என்று மருமகளை உள்ளே விரட்டினாள் அந்த மாமி. ரேவதி மறு பேச்சு பேசாமல் எழுந்து உள்ளே சென்றாள். நான் திக்பிரமை பிடித்தது போல் இருந்தேன். எங்கேயாவது மாமியாரே மருமகளை உனக்குப் பிடித்த நண்பனோடு சோரம் போய்விடு என்று சொல்வார்களா. எப்பேர்ப்பட்ட மாமியார்.
சில நிமிடங்களில் ரேவதி ஒரு கருப்பு நிறத்தில் மார்பு மீது சமிக்கி வைத்து டிஸைன்கள் போட்டிருந்த விலை உயர்ந்த ஒரு சுடிதாரை அணிந்து வந்தாள். திண்ணென்ற மார்பகங்கள் தெரிந்தன. ஸ்லீவ்லெஸ் சுடிதார் வேறு. வழவழப்பான கைகள் என்னை அழைத்தன. துப்பட்டா எல்லாம் இல்லை. உடம்பை டைட்டாக கவ்விய உடை. சற்றே பூசினார்போல இருந்த உடம்பு அந்த ஆடையை நன்றாக நிறைத்திருந்தது. கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாக இருந்தது. நான் அவளை நோக்கி புன்னகைக்க அவளும் ஒரு மின்னல் போன்ற புன்னகையைவெட்டினாள்.
பின்னர் மாமியாரை நோக்கித் திரும்பினாள். “அம்மா (ஐயர் வீட்டில் மாமியாரையும் பெண்கள் அம்மா என்று தான் அழைப்பார்கள்) ஒங்களுக்கு என்ன சொல்லன்னே தெரியல்லம்மா. என்ன நன்னா ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கோ” என்று தடாலென்று மாமியாரின் காலில் விழுந்தாள். எனக்கும் அவ்வாறே தோன்றியது. அந்த மாமியின் காலில் விழுந்து ஆசிகள் வாங்கவேண்டும் என்று தோன்றியதால் நானும் கீழே விழுந்தேன். எங்கள் இருவருக்கும் ஜோடியாக ஆசிகள் வழங்கினார். “சிறுசுகள் நன்னா சந்தோஷமா இருக்கணும்னு தான் என்னோட ப்ரார்த்தனை” என்றார்.
நான் புறப்பட, என் பின்னால் கன்னுக்குட்டி போல் வந்தாள் ரேவதி. என் பின்னால் பைக்கில் side வாக்கில் அமர்ந்தாள். புட்டங்கள் நன்கு பரந்து விரிந்து வளைந்திருந்ததில் பின்பக்கம் கம்பி மீது தட்டியது போலும். சற்று அட்ஜஸ்ட் செய்து அமர்ந்ததில் என் குண்டிகள் மீது இடித்தது. ஜில்லென்று எனக்குள் பரவியது. “ஏண்டி யாரோ பின்னாடி ஒக்கார்ராப்புல இப்பிடி போறே. நன்னா கால ரெண்டுபக்கமும் போட்டுண்டு போடி. பயப்படாதே, நீ முரளிகிட்டா போறவரைக்கும் இந்த அம்பி தான் ஒன்னோட ஆம்படையான். சின்னக் கொழந்தேள் நன்னா கட்டிப் பிடிச்சுண்டு போங்கோ பத்திரமா.” என்றார் மாமி.
வெட்கம் பிடுங்கித் தின்க ரேவதி பைக்கிலிருந்து கீழே இறங்கி கால்களை இரண்டு பக்கமும் போட்டு மீண்டும் அமர்ந்தாள். என் இடையைச் சுற்றி கைகளைப் போட்டு மெத்து மெத்து என்று முன்புறங்களை என் முதுகில் அழுத்தி விட்டாள். தாடையை என் தோள் மீது வைத்து அழுத்தி என் காதருகே ஒரு முறை தன் இதழ்களை பதித்தாள். பைக் விரைந்தது. “என்ன ரேவதி. ஒங்க வீட்ல நீ ஒண்ணுமே பேசல்ல. ஒனக்கு இஷ்டம் இல்லயா.” என்று மெதுவாக நான் பேச்சை எடுத்தேன்.
“என்னடா ஜெய் இப்பிடி சொல்றே. அப்பவே நாம ரெண்டு பேரும் சேந்து வொர்க் பண்ணும்போதே ஒம்மேல எனக்கு ஒரு ஆசை. ஆனா நிறைவேறாமப் போயிடுச்சு. இருந்தாலும் மாமியாரே இப்பிடி சொல்லும்போது ஒரு மாதிரியா இருக்குமோன்னோ. நீ மட்டும் என்னவாம். மாமி சொன்னவுடனே பிரமை பிடிச்சாப்புல ஒக்காந்துட்டே. நேக்கு எப்பிடி இருக்கும்னு பாரேன். அதுக்காக ஒன்னப் பிடிக்கல்லேன்னு சொல்வேனா. இவ்ளோ பிடிச்சுருக்கு.” என்று என் காது மடலை லேசாகக் கடித்து என் பேண்ட் ஜிப்பை கொஞ்சம் திறந்து உள்ளே இரண்டு விரல்களை விட்டு ஜட்டியில்லாத சுண்ணி மீது ஒரு தட்டு தட்டினாள். “அம்மாடி, பாத்துக் கண்ணு. நான் பைக் ஓட்டணும்” என்று சிணுங்கினேன். உல்லாசமாக நாங்கள் இருவரும் வந்து ஜெயஸ்ரீயின் வீட்டுக்கருகே வண்டியைநிறுத்தினேன்.
நான் பைக்கில் இருந்து இறங்கவும், கீழே 29/4 இலிருந்து உமா வெளி வரவும் சரியாக இருந்தது. “ஹேய் என்ன நீ இந்த வீட்ல இருந்து வர்ரே.” என்று நான் கேட்டேன். “அதை ஏண்டா கேக்குறே. இந்த மனுஷன் இருக்காரு பாரு. அதான் ஹேமாவோட புருஷன். நேத்து சாயங்காலம் 5 மணிக்கு தொடங்கியவரு. எவ்ளோ தடவ தான் குண்ணை எகிறுமோ தெரியல்லடா. சும்மா அப்ப அப்ப தூக்கிக் கிட்டு நிக்குது. ஏதோ ஹேமா சொன்னாளே, கொஞ்ச நேரம் அவ புருஷனுக்கு சந்தோஷம் காட்டலாம்னு வந்துட்டேன். என்பாடு திண்டாட்டமா ஆயிருச்சு. நின்னா போச்சு, ஒக்காந்தா போச்சு. நிமிஷத்துக்கு மூணு தடவ, இங்க தடவுறான், அங்க நக்குறான், பின்னால கிள்ளுறான். லேசா குனிஞ்சா போதும், பின்னால வந்து இடுக்கு வழியா ஓட்டைக்குள்ள கைல கெடச்ச ஏதாவது உள்ள சொருகிர்ரான். புண்டைக்குள்ள அப்பளக்குளவிய சொருகிட்டு, அத வெளில எடுக்காம குண்டிக்குள்ள அவனோட பூள சொருகுறான். ராத்திரி தூங்கவே விடல்ல. தூங்கும் போது மணி 1. அது போதாதுன்னு திரும்பவும் 5 மணிக்கு எழுப்பி என் வாய்க்குள்ள தண்ணீ விட்டான். ரொம்ப டயர்டா இருந்துச்சு. எழுந்து அவனுக்கு காபி போட்டுக் குடுத்தேன். நான் கூட காபி குடிக்கல்ல. அதான் அவனோட தண்ணி கொடம் கொடமா குடிச்சேனே. திரும்பவும் தூங்கிப் போனேன். 9 மணிக்கு மறுபடியும் எழுப்பி ஒரு தடவ போட்டான். அதுக்குப் பின்னால குளிச்சி இப்பத் தான் ஊருக்குக் கௌம்புறான். ரொம்ப டயர்டா இருக்கு. அது சரி, யாரு இந்த குட்டி. எங்கேர்ந்துடா தள்ளிகிட்டு வந்தே.” என்று ரேவதியைப் பார்த்து கேட்டான். ரேவதிக்கு மிகவும் வெட்கமாக இருந்தது. அவளை “குட்டி” “தள்ளிகிட்டு” என்று யாரும் இது வரை சொன்னதில்லை. அவள் முகம் சிவப்பதைப் பார்த்தால், அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது போலும். “என்னோட பழைய ஃப்ரெண்டு. ஊறல் எடுக்குதாம். சுண்ணித் தண்ணி கேக்குதாம். அதான் தள்ளிகிட்டு வந்தேன்.” என்று நானும் அதே தொனியில் கூறினேன்.“சீச்சீ என்னடா ஜெய். அதெல்லாம் இல்லேங்க. இவன் சும்மா சொல்றான்.” என்று ரேவதி சிணுங்கினாள்.“பரவாயில்லேம்மா. நல்லா புளியங்கொம்பாத் தான் பிடிச்சிருக்கே. இவனோடத தான் சொல்றேன். புளியங்கொம்பு மாதிரி கெட்டியா இருக்கும். போட்டு ஆட்ட வசதியா இருக்கும். ம்ம் மேல வர்ரீங்களாடா.” என்று உமா கேட்டாள்.“நீ மொதல்ல ஏறு. நாங்க பின்னால வர்ரோம்.” என்றேன்.உமா முன்னால் நடந்து கொண்டே. “அது ஏண்டா, நான் தான் முன்னால போகணும்குறே.” என்றவாறு படிக்கட்டு ஏறத் தொடங்கினாள்.“ஒன்னோட பின்னல் இப்பிடி அப்பிடி ஆடிகிட்டு குண்டி மேல தபலா அடிச்சிகிட்டு ஏறுமே, அதப் பாக்கலாம்னுட்டு தான். அது மட்டும் இல்ல. இது மாதிரி பண்ணலாமில்ல.” என்று அவள் குண்டிகளைக் கெட்டியாகப் பிடித்து நன்றாக அழுத்தமாகக் கிள்ளினேன். பம் என்று பந்துகள் துள்ளிக்குதித்தன.“டேய், என்னடா இது. இப்பத்தான் அந்த ஆளு போட்டு கிள்ளி கிள்ளி புண்ணாப் போயிருக்கு என் குண்டி, நீ வேற.”
இப்போது உமாவின் இடுப்பை நறுக்கென்று கிள்ளி “அப்பிடியாடிக் கண்ணு, எனக்குக் காட்டணுமே, ஒன் குண்டி எப்பிடி இருக்குன்னு.” என்று புட்டங்களை மென்மையாகத் தடவினேன். ரேவதிக்கு இது எல்லாம் மிகுந்த ஆச்சரியத்தை கொடுத்திருக்க வேண்டும். என் தோள் மீது தொங்கிக் கொண்டே படிகள் ஏறி வந்தாள். கதவு திறந்தே இருந்தது. உமா உள்ளே செல்ல, உள்ளேயிருந்து ஜெயஸ்ரீயின் குரல் கேட்டது. “என்னடி உமா, அதுக்குள்ள வந்துட்ட. அந்தப் பய ஜெயராம்தான் வர்ரானோன்னு நெனச்சேன். சே. இன்னும் காணுமே. நானும் ஜெயந்தியும் காத்துகிட்டு இருக்கோம்.” “ம்ம். ஒன் புருஷன், இப்ப வேற ஒரு பொண்ண தள்ளிகிட்டு வர்ரான். பேசிக்கோ, ஒன் புது சக்களத்தி யாருன்னு.” என்று நக்கலாக உமா பதில் சொல்லவும் நாங்கள் உள்ளே நுழையவும் சரியாக இருந்தது. ரேவதிக்கோ ஒரே கூச்சம். என்ன இது, கண்டபடி பேசுகிறார்களே. என்ன மாதிரி இடத்துக்கு வந்திருக்கிறோம் என்ற பயம். நான் அவள் பயத்தை போக்கினேன்.
“ரேவதி, மீட் மை வுட் பீ வொயிஃப் ஜெயஸ்ரீ.” என்றேன். ரேவதி மரியாதை நிமித்தம் கை குலுக்கினாள். ஆனால் ஜெயஸ்ரீ அணிந்திருந்த ஆடை அவளை ஆட வைத்தது. வெறும் பாவாடையும் ரவிக்கையும் தான் – மலையாளச்சி போல. அதிலும் ரவிக்கையின் ஒரு ஊக்கு மட்டும் தான்போட்டிருந்தது. மற்றவை திறந்த நிலையில். “ஜெயஸ்ரீ, இந்த ரேவதி, என்னோட க்ளாஸ்மேட். இப்ப கல்யாணம் ஆகி ஆஸ்திரேலியால இருந்து வந்திருக்கா. பழைய ஃப்ரெண்ட்ஷிப். ஆனா இப்ப செக்சுவல் ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பா மாறப்போகுது.” ஜெயஸ்ரீ, வெட்கமில்லாமல் ரேவதியின் தோள் மீது கை போட்டாள்.
பயப்படாத ரேவதி. என் would beய நான் ஒங்கிட்ட குடுக்க object பண்ண மாட்டேன். நீயும் அவன எஞ்சாய் பண்னலாம்.” என்ற ஜெயஸ்ரீ ரேவதியின் இடையைச் சுற்றி கை போட்டு மெதுவாக அவள் முலைக் காம்பு பிரதேசத்தை வருடினாள். அதற்குள் ஜெயந்தி பெட் ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தாள். தொப்புளுக்கு கீழே குட்டைப் பாவாடை. தொப்புளுக்கு மேலே சுத்தமாக ஒன்றுமே இல்லை. அளவான மார்பகங்கள் தனி ஆவர்த்தனமாக குதிக்க நடந்து வந்தாள். “ஹேய் ஹ¨ இஸ் திஸ் குட்டி.” என்று சுவாதீனமாக ரேவதியின் மற்றொரு மார்பு மீது கை வைத்தாள். “ஷி இஸ் ஸோ ஸ்வீட் டா ஜெய்.” என்ற ஜெயந்தி ரேவதியின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். உமா இடைமறித்தாள். “சீ, என்னங்கடி, புதுசா வந்திருக்குற பொண்ண இது மாதிரி கலாட்டா பண்ணுறீங்க. நீ வாம்மா ரேவதி. இந்தப் பிசாசுகள் கிட்ட மாட்டிக்காத.” என்ற உமா, ரேவதியைக் காப்பாற்றி இழுத்துச் சென்று, உமா கட்டிலில் உட்கார, ரேவதியை தன் மடியில் உட்கார வைத்தாள். உமாவின் புடவை முந்தானை சரிந்து கன பரிமாணங்களை அப்பட்டமாக காட்டியது. எந்த ஒரு அறிவிப்பும் இல்லாமல் ரேவதியின் உதடுகள் மீது தன் உதட்டைப் பதித்து உமா அவளை முத்தமிட்டாள். முதலில் ரேவதி திமிறினாள். ஆனால் உமாவின் மென்மையான வருடல்களுக்கும், நாக்கு ஜாலத்திலும் மயங்கி, கிறங்கி, கண்களை மூடிக்கொண்டு ஆனந்தமான ஆலிங்கனத்திலும் முத்த எச்சில் பரிமாற்றத்திலும் தன்னை இழந்தாள். ஜெயந்தி ரேவதியின் பின்னால் வந்து ஸ்லீவ்லெஸ் சுடிதாரின் பொத்தான்களை அவிழ்த்தாள். ஜெயஸ்ரீ சுத்தமான நிர்வாணம் அடைந்தாள். ஒரு பெண் ரேவதியின் இதழ்களில் முத்தமிட, மற்ற இருவரும் அவள் கன்னங்கள், காதுகள், கழுத்து, நெற்றி எல்லாவற்றிலும் இதழ் முத்திரை பதித்தனர். ஒரே கட்டிலில் நால்வரும் கட்டிப் புரண்டனர். திடீரென்று நான் குரல் கொடுத்தேன்.
“என்னங்கடி நெனச்சிகிட்டு இருக்கீங்க. ரேவதி என்னோட catch நான் தான் மொதல்ல அனுபவிக்கணும். ம்ம். விலகுங்க.” என்று நான் கூவியதில் உடனடி பலன் இருந்தது. ரேவதி அவர்களிடமிருந்து தப்பித்து ஓடி வந்தாள். அதற்குள் நான் எல்லா ஆடைகளையும் களைந்து என் தடியைத் தடவிக்கொண்டிருந்தேன். ஓடோடி வந்த ரேவதி, என் இடுப்பிலிருந்து நீண்டு நின்ற கம்பீரமான ஆயுதத்தைக் கண்டு சட்டென்று நின்றாள். மூக்கின் மீது விரலை வைத்து. “மை காட்.” என்றாள். “எங்க முரளிக்கெல்லாம், இதுல பாதி கூட இருக்காது ஜெய்.” என்றாள். ஆசை மேலிட, என் மீது அந்த கங்காரு தாவிப் பாய்ந்தது. நானும் ஆவலுடன் ஆரத் தழுவினேன். அவளை அப்படியே தூக்கிச் சென்று டைனிங் டேபிள் மீது கிடத்தினேன். நானும் அது மீது ஏறினேன். அவள் ஆடைகளை மொத்தமாகக் களைந்து அவள் கால்களுக்கிடையில் என் முகத்தை வைத்து அழுத்தினேன். அழகாக சுத்தமாக மழிக்கப்பட்ட புண்டை. அதன் நீர் பிரவாகத்தை நக்கிக் குடித்தேன். அப்படியே அவளைத் திருப்பிப் போட்டு பின் பக்கம் வழியாக என் ஆயுதத்தை புண்டைக்குள் சொருகி, ஆசை தீர ஓத்தேன். அதற்குள் ஜெயந்தி டேபிளில் இன்னோரு பக்கம் ஏறி தன் ஸ்கர்ட்டைத் தூக்கி புண்டையை ரேவதியின் வாய் மீது அழுத்தினாள். ரேவதியின் முதல் லெஸ்பியன் நக்கல் தொடங்கியது.
சகோதரிகள் இருவரும் ரேவதியின் தொங்கும் கொங்கைகள் கீழ் தங்கள் முகங்களைக் கொண்டு சென்று நிப்பிள்கள் மீது வாய் வைத்தனர். பிள்ளை பெற்று ஆறே மாதங்கள் ஆன நிலையில் அவர்கள் இருவருக்கும் ரேவதி வாய் நிறைய தாய்ப் பால் வழங்கினாள். நான் ரேவதியின் புண்டைக்கு அபரிதமான சுண்ணிப் பால் வழங்கினேன். அடுத்து உமாவை பாத்ரூமுக்கு அழைத்துச் சென்று, அவளுடைய புண்ணாகிப் போன உடம்பை வெந்நீரில் கழுவி விட்டோம். பாவிப் பயல், ஹேமாவின் கணவன், குண்டிகளையும் மார்புகளையும் கிள்ளி கிள்ளி சிவக்க வைத்திருந்தான். அவள் மீது நாங்கள் நால்வரும் சிறுநீர் கழித்து உமாவின் உடம்பைக் கழுவினோம்.
அவள் மேனியில் ஓடிய ஒன்னுக்கு எல்லோரையும் கவர்ந்தது. அதையும் நக்கி, உமாவையும் நக்கினோம். அத்தோடு நிற்காமல், உமாவை நான் ஆசன வாயிலில் ஒரு முறை புணர்ந்தேன். ரேவதியிடம் பால் குடித்தேன். பின்னர் ஐவரும் உடம்புகளைத் துடைத்துக் கொண்டு வந்தோம். முதல் முறையாக உமாவின் படுக்கையறைக்குள் சென்றேன். அங்கு இரட்டை படுக்கை இருந்ததால், நாங்கள் நான்கு பெண்களுடன் நான் ஒன்று சேர படுக்க முடிந்தது. ஒருவர் மீது ஒருவர் படுத்துப் புரண்டோம்.
எப்போது யாருடைய புண்டைக்குள் என் பூள் நுழைந்தது, யாரை எவ்வளவு முறை ஓத்தேன் என்பதெல்லாம் நினைவுக்கே வரவில்லை. தண்ணீர் விட்டபின் ஒரு நிமிடம் என் சுண்ணி துவண்டால் போதும். நான்கு வாய்களும், நான்கு ஜோடி உதடுகளும், நான்கு நாக்குகளும் போட்டி போட்டு உருவி விடும். சில நிமிடங்களில் நான் தயாராகி விடுவேன். எப்போதும் ஏதாவது ஒரு மார்போ, அல்லது புண்டையோ என் வாய் மீது அழுத்திக் கொண்டே இருக்கும். மதிய உணவு இடைவேளைக்குப் பிறகு நான்கு புண்டைகள் போதாது என்று ஹேமலதாவேறு சேர்ந்து ஐந்து புண்டைகள் ஆக்கினாள். பெண்கள் ஐவரும் கட்டிப்பிடித்து சண்டை போட்டனர். விதம் விதமான ஆட்டங்கள். அது போல மேல்நாட்டு ப்ளூ ஃபிலிமில் கூட நான் பார்த்தது இல்லை. அவ்வளவு வெட்கம் கெட்டு நடந்து கொண்டனர். ஐந்து பசு மாட்டுக்களை, அதிலும் சரியான heat இல் இருந்த பசுக்களை, ஒரே காளை மாடு எப்படித் தான் சமாளித்ததோ தெரியவில்லை. காலை 11 மணிக்குத் தொடங்கிய orgy மாலை 6 மணிக்குத் தான் சற்று கட்டுக்குள் வந்தது. அதற்குள் என் சுண்ணி நொந்து நூலாய்ப் போயிருந்தது. போதும் போதும் என்று கத்தினேன்.
நானும் ரேவதியும் பாத்ரூம் சென்று நன்றாகக் குளித்து, வெளியே வந்து உடைகள் அணிந்தோம். அப்பொழுதும் ஹேமாவுக்கு வம்பு. என் பேண்டை அணிவிக்கிறேன் என்றவள், கீழே அமர்ந்து நன்றாக ஒரு முறை ஊம்பி விட்டு பின்னர் ஜிப்பைப் போட முயன்றாள். மிகவும் கஷ்டப்பட்டு உள்ளே சென்றது. ஜிப் மீது அழுத்தம் சற்றும் குறையவில்லை. ரேவதியை ஏற்றிக்கொண்டு மீண்டும் அவள் வீடு சென்றேன். மாமி அன்புடன் வரவேற்றார்கள். அவர்கள் வீட்டிலேயே இரவு உணவு அருந்தி விட்டு செல்லவேண்டும் என்று அன்புத் தொல்லை செய்தார்கள். ரேவதியின் கண்களில் தெரிந்த உணர்ச்சி மிகு உற்சாகத்தைப் பார்த்த மாமி, மிகுந்த மகிழ்ச்சியோடு என்னை பாராட்டினார்கள். வயிறார உண்டுவிட்டு வீடு திரும்பினேன்.
—- அடுத்து நடந்தவை சுருக்கமாக —– NEXT
இவ்வாறாக நான், ஏழு பசுமாட்டுகளை படுக்கையில் கிடத்தினேன். ஜெயஸ்ரீ, உமா, ஹேமலதா, ஜெயந்தி, ரேவதி என்ற ஐவர் கதையையும் விவரமாக எழுதினேன். புவனா, பத்மினியின் கதை மட்டும் விவரிக்கவில்லை. விவரிக்க இயலாது. இது எல்லாம் நடந்து இரண்டரை வருடங்கள் ஆகி விட்டன. இப்போது நான் அந்த தெருவில் வசிக்கவில்லை. ஆனால் ஹேமாவையும் ஜெயந்தியையும் நேரம் கிடைக்கும் போது சந்தித்து விட்டு வருகிறேன். 
சென்னை டி,நகர், ஜி.என். செட்டி சாலையில் இருக்கும் ஒரு ஹோட்டல். சற்றே உயர்தர பலான வேலைகளுக்குப் பெயர் போன ஹோட்டல். அங்கு வரும் “தேவைகள்” இருக்கும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு, ஜெயஸ்ரீ supply செய்யப் பட்டாள். ஜெயஸ்ரீயும் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் இந்தத் “தொழிலில்” இறங்கினாள். சில நாட்களில் உமாவையும் அதே வேலையில் இறக்கினாள். இப்போது சகோதரிகள் இருவரும் பலானதில் கொடி கட்டிப் பறக்கிறார்கள். எனக்கு முறைப்படி ஜெயஸ்ரீயைத் திருமணம் செய்ய, நிச்சயம் செய்துவிட்டார்கள். ஆனால், இன்னும் கொஞ்சம் காசு சேர்த்து விட்டு பின்னர் தான் திருமணம் என்று ஜெயஸ்ரீ சொல்லிவிட்டாள். என் அம்மாவுக்கு இது ஏதும் பிடிக்கவில்லை. ஆனால் வயதான காலத்தில் ஒரே மகனை நம்பி இருக்க வேண்டியது உள்ளதே. பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு இருக்கிறார். ஜெயஸ்ரீயும் உமாவும் வாடகைக்குத் தங்கியிருந்த வீட்டை இப்போது சொந்தமாக வாங்கிவிட்டனர். அதே கட்டிடத்தில் மேலும் இரண்டு போர்ஷன்களை வாங்கி வாடகைக்கு விட்டிருக்கிறார்கள். மேலும் வருமானம் கூடிக் கொண்டே போகிறதுஎன்று கேள்விப் பட்டேன்.
ஹேமாவின் கணவருக்கு டெல்லிக்கு மாற்றல் கிடைத்து விட, அவள் பிரியாவிடை பெற்று சென்று விட்டாள். ரேவதி 6 மாதங்கள் இந்த க்ரூப்பில் சேர்ந்து கொட்டமடித்து, பின்னர் விசா கிடைத்து மாமியாரையும் குழந்தையையும் அழைத்துக் கொண்டு ஆஸ்திரேலியா சென்று விட்டாள். அவள் மெல்பர்ன் சென்று சேர்ந்த ஏழே மாதத்தில் இரண்டாவது குழந்தையையும் பெற்றுக் கொண்டாள். அதை கேள்வி பட்டதில் மிக்க மகிழ்சி அடைந்தேன். (அப்படியென்றால் அந்தக் குழந்தையின் தந்தை யார்? )
ஜெயந்தியின் பாடு தான் சற்று திண்டாட்டம். அவள் ஜெயராமைத் தவிர வேறு ஒரு ஆணுடனும் சோரம் போகவில்லை. போக விரும்பவில்லை. எப்படியாவது என் மனதை மாற்றி என்னையே திருமணம் செய்து கொள்ளவேண்டும் என்று அவளுக்கு வெறி. அவள் தாய் தந்தையரும் முதலில் வயது வித்தியாசம் காட்டி மறுத்தாலும், பின்னர் ஒப்புக் கொண்டனர். ஆனால் நான் அதற்கு மசியவில்லை. என் மனதில் இடம் பிடித்தவள் ஜெயஸ்ரீ தான். அது மட்டும் இல்லை. ஜெயந்தியிடம் ஒரு நாள் நான் “ஜெயஸ்ரீயக் கல்யாணம், கட்டிகிட்டா, அதோட ஓசியா அவ அக்காவும் எனக்குக் கெடைப்பா. ஆனா ஒன்னக் கட்டிகிட்டா extra freebie ஒண்ணும் இருக்காதே. வேணும்னா ஒங்க twin sister வசந்தி கிட்ட கேட்டுப் பாரு, அவளும் நம்ம ஆட்டத்துக்கு வர்ரானா நான் யோசனை பண்ணி சொல்றேன்.” என்றேன். அத்தோட ஜெயந்தி கோபமா போயிட்டா. ஜெயந்தி இப்போது உமா-ஜெய்ஸ்ரீயுடன் சண்டை- பேச்சு வார்த்தை இல்லை. 
Latha says “ஜெயராம் ஜெய்ஸ்ரீ கதை முடியுது.. மேலும் நடந்தவைகளை அடுத்து அடுத்து வேறு கதைகளில் சொல்கிறேன்”
முற்றும்.