மூன்றாம் தாலி – 04

நான் திரும்பி அவள் கன்னத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டபடி, “ஹூரோதான்! ஆனா ரொமான்ஸ் படம் செகண்ட் ஹாஃப்ல சோகமா போயிடுச்சேன்னு ஃபீலிங்கா இருக்கு,” என்றதும், என் உதடுகளில் தன்னுடையதை பொருத்தியபடி, “பரவாயில்லைங்க, திடீர்னு ட்விஸ்ட் வந்துடுச்சி. இருந்தாலும் ரெண்டு பேருக்குமே ஹேப்பி எண்டிங்க்தானே!” என்றாள் கள்ள சிரிப்புடன்.
Search | மூன்றாம் தாலிSearch
பின்பு எழுந்து பேக்கிங்க் ஆரம்பித்தோம். நான் அவளிடம், “அஞ்சு, நீ காலையில போட்டிருந்த ட்ரெஸ் செட் காணோம். சாரியும் இல்லை, கூடவே ஜாக்கெட், பெட்டிகோட், பிரா, ஜட்டி, கர்ச்சீஃப்கூட காணல. வேற பேக்ல பேக் பண்ணிட்டயா?” என்று கேட்டேன்.
“இல்லைங்க. அவன்தான் எடுத்துட்டு போயிருக்கான். அடுத்த தடவை வந்தா யூஸ் பண்றதுக்கு தோய்ச்சி ஃப்ரெஷ்ஷா வச்சிடறானாம்.” என்று அஞ்சு சொன்னதும் இருவரின் திருட்டுத்தனம் புரிந்துவிட்டது. “நாம அடுத்த தடவை வர்றதுக்கு முன்னால வேற யாராவது யூஸ் பண்ண கொடுத்திட போறான்?” என்று நான் கேட்டேன்.
அவள் என்னை நெருங்கி கள்ள சிரிப்புடன், “அப்படியெல்லாம் செய்ய மாட்டாங்க, நல்ல பையன்க அவன். நானும் உங்களை மாதிரிதான் கேட்டேன். அதுக்கு அவன் என்ன சொன்னான்னா, சாரி, ப்ளௌஸ்லாம் காஸ்ட்லியா, அது திருடு போகாம இருக்க ராத்திரியில தலைக்கு வச்சிக்குவானாம். பெட்டிக்கோட் தொலஞ்சிடாம இருக்க அதை போர்த்திக்குவானாம். ஜட்டியோட ஃப்ரெஷ்னஸ்ஸை தினமும் மூந்து பார்த்து செக் பண்ணிடுவானாம். ப்ராவில கறையேதும் இல்லாமல பார்த்துக்கறதுக்கு டெய்லி தோச்சிடறாணாம்,” என்றாள்.
“ரொம்ப தங்கமானவனா இருக்கானே? பாராட்டணும்! ஆமா அஞ்சு, இந்த ஊருக்கு திரும்ப வருவோமா?” என்று கேட்டேன். உதட்டைப் பிதுக்கியவள், “அவன் கேட்டான், பாவம் பொசுக்குன்னு போயிடுவானேன்னு கொடுத்தேன். அவ்ளோதான்,” என்றாள்.
குளித்துவிட்டு மற்ற கெஸ்ட்டுகளுடன் சேர்ந்து இரவு உணவு முடித்துவிட்டு கிளம்பினோம்.
ஒரு வாரம் போல் எங்கள் வாழ்க்கை இயல்பாகவே போய்க்கொண்டிருந்தது. ஒரு நாள் திடீரென நினைவு வந்தது போல் அவளிடம் கேட்டேன். “என்ன அஞ்சு, ஃபோட்டோக்ராஃபர் ஃபோன் பண்ணினானா?”
பதிலுக்கு ப்ச் என்று உதட்டை பிதுக்கி பதிலளித்தவள், “என்னோட அந்த செல்லின் சிம் கார்டை ஊரிலிருந்து திரும்பின அன்னைக்கே பீரோவில வச்சிட்டேன். ரயில் பயணங்களில் ….” என்று சொல்லி மெல்லியதாக சிரித்தாள்.
கடந்த காலத்திலும் இப்படிதான் செய்தாள். வெளியூர் போகும்போது மட்டும் அந்த சிம் கார்டை யூஸ் பண்ணுவாள். ஊர் திரும்பியதும் சிம் கார்டை கழற்றி பீரோவில் வைத்துவிடுவாள். ரயில் பயணங்களில் வரும் உறவை நிரந்தரப்படுத்திடக் கூடாதென்ற ஜாக்கிரதை எண்ணம் அவளுக்கு. அதுவும் நல்லதுதான்.
அவளை இழுத்து மடியில் கிடத்தி, “அஞ்சு. நம்ம பொண்ணு ஹாஸ்டல்ல இருக்கா. நீ இங்கயே அடஞ்சி கிடந்தா உனக்கு போரடிக்கும். அடுத்த லீவில எங்கயாவது போலாமா? ட்ரெயினா இல்ல பஸ்ஸா?”
சட்டென்று தலையில் குட்டினாள். “ஏன், ஏதாவது கோவிலுக்கு போய் திருட்டு தாலி கட்டறதை வீடியோ, ஃபோட்டோ எடுப்பானுங்கல்ல, அவனுங்கள பார்க்கலாமே? எங்கயாவது குத்தாடம் போடுவாங்க, அங்க கூட்டிட்டு போயி என்னையும் குத்தாட்டம் போட சொல்லலாமே? வர வர உங்களுக்கு விவஸ்தையே இல்லாம போயிடுச்சி புருஷா. படுக்க வச்சி டிக்கில சாத்தினாதான் சரிபடுவீங்க,” என்று சொல்லி சில நொடி மௌனத்திற்கு பிறகு, “நீங்க என் தெய்வம். தெய்வம்ன்றது இப்படியெல்லாம் பேசக்கூடாது. என்ன சரியா?” என்றபடி என் நெஞ்சில் முத்தமிட்டாள்.
மெல்ல என் விரல்களை சொடக்கு எடுத்தபடி, “அந்த வீடியோல அவ பண்றது தேவடியாத்தனமா தெரியல?” என்றாள். நான் அவள் அதரங்களின் குறுக்கே விரல் வைத்து, “சீ அப்படியெல்லாம் பைத்தியக்காரத்தனமா பேசாத அஞ்சு. பாவம் அவள், ஏதோ வீட்டு சாப்பாடு வேணாம்னு என்னைக்கோ ஒரு நாள் ஹோட்டல்ல சாப்பிடறா, அதைப் போய் தேவடியாத்தனம்னு தப்பா உளறிட்டு இருக்க வேணாம், என்ன?” என்றேன்.
“ஓகே, நீங்க சொல்ற மாதிரி அது தேவடியாத்தனம் இல்லாம இருக்கலாம். ஆனா வீட்டில சோறு போட ஆள் இருக்கறப்போ ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்பிடறது தப்பு இல்லையா?” என்று அஞ்சு கேட்டாள்.
நான் பதிலுக்கு, “இல்லை அஞ்சு, தப்புன்னு நீ நினச்சிக்கிட்டிருக்கற விஷயம் பற்றி நீ எப்பவும் தப்பாவே புரிஞ்சிகிட்டிருக்கே. தினமும் ஒவ்வொரு வேளைக்கும் ஒவ்வொரு ஹோட்டலா போய் வயித்து பசிய தீர்க்க சாப்பிட்டாதான் தப்பு. என்னைக்கோ ஒரு நாள் சாப்பிட்டா அது வித்தியாசமான ருசிக்கு சாப்பிடறது. அதனால அது தப்பு இல்லை. சரியா அஞ்சு?”
“ஆனா ஆம்பளைங்க அடிக்கடி ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்பிடறாங்க. அதுக்காக பெண்ணும் அப்படி சாப்பிடலாம்ன்றது தப்புதானே?”
“நீ வேற மாதிரி யோசி அஞ்சு. ஆம்பளை எப்பவாவது ஹோட்டல்ல சாப்பிட்டாகூட தப்புதான். நான் பாரு, எப்பவும் நீ போடறதைதான் சாப்பிடறேன். ஏன்னா என் பொண்டாட்டி செஞ்சதை சாப்பிட்டாதான் எனக்கு பிடிக்கும். நான் எப்பவுமே பொண்டாட்டிதாசன். பொண்டாட்டி சோறு போடலைன்னாதான் ஆம்பளை ஹோட்டல்ல சாப்பிடுவான். ஆனா பொண்டாட்டி இருந்தும் ஹோட்டல்லயே சாப்பிட்டான்னா ரொம்ப தப்பு. நல்ல ஹோட்டலா செலெக்ட் பண்ணி, அதுல அதிகம் செலவில்லைன்னா அங்க தினம் சாப்பிட்டாகூட பரவாயில்லைன்னு பொண்டாட்டி விட்டுடுவா, வீட்டு சாப்பாடு, ஹோட்டல் சாப்பாடு ரெண்டும் சேர்த்து சாப்பிடுங்கன்னுகூட சொல்லுவா. ஆனா தினம் ஒரு ஹோட்டல்னு சாப்பிட்டா ஆம்பளைக்கு வியாதி வந்துடும். அப்புறம் ஆம்பளைய பொண்டாட்டிதான பார்க்கணும். ஆனா அந்த வீடியோவில இருக்கறவ எப்பவாவதுதான் ஹோட்டல்ல சாப்பிடறா, அதுவும் அவள் போகிற ஒரு ஹோட்டல்ல ஒரு வேளைதான் சாப்பிடறா. அதுவும் புருஷனுக்கு தெரிஞ்சிதான் சாப்பிடறா. அதனால் அவளுக்கு ஒன்னும் கெட்டு போகாது,” என்றேன்.
அஞ்சு என்னை வயிற்றில் குத்தியபடி, “போதும் உங்க லெக்சர். எப்ப பார்த்தாலும் நீளமா விளக்கவுரை சொல்லி என் வாயை அடைக்கறதே உங்க வேலையா போச்சி,” என்றதும் நான், “ஏன் அஞ்சு, நம்ம ஊர்ல இருக்கற ஹோட்டல்லயே ஒன்னு மாத்தி ஒன்னுன்னு அப்பப்ப சாப்பிட வேண்டியதுதானே? ஒவ்வொன்னும் ஒரு ருசியா இருக்கும். எனக்காக வெயிட் பண்ண வேணாமில்ல,” என்று அவளிடம் கேட்டேன்.
நான் என்ன சொல்ல வந்தேன் என்பதை புரிந்து வெடுக்கென என் மடியிலிருந்து எழுந்தவள் என்னை படுக்கையில் தள்ளி, என் வயிற்றின் மீது உட்கார்ந்தாள்.
என் முகத்தில் தலையணையை வீம்பாக அடித்தபடி, “மக்கு மக்கு. உங்களுக்கு புத்தி என்னமோ ஆயிடுச்சின்னு நினைக்கறேன். அதான் கண்டபடி உளறீங்க. நீங்க சொல்ற மாதிரி ஹோட்டலுங்களுக்கு போனா, போகற இடத்திலெல்லாம் ‘காசு கொடுக்கறோம், வேலை செய்’-னு சொல்லி என்னை மாவாட்ட சொல்லுவாங்க. குத்தறதுக்கு குனிஞ்சாதான் வேலை நடக்கும்பாங்க. அப்புறம் சக்கையா பிழிஞ்சி எடுத்துடுவாங்க. நல்லாயிருக்குன்னு ஏமாந்து சாப்பிட்டா வயிறு உப்பிக்கும். வயிறு வத்தின பின்னாலயும் தொந்தரவு ஆயுசுக்கும் இருக்கும். அப்புறம் நம்ம ஊர்ன்றதால பரவலா தெரிஞ்சி போயிடும். இங்க வாங்க, அங்க வாங்க, சாப்பிடுங்க-சாப்பிடுங்கன்னு கூப்பிடுவாங்க. வயிறும் கெடும், பேரும் கெடும். இதெல்லாம் எனக்கு தேவையா சொல்லுங்க? எதோ உங்ககூட வெளியூர் ஹோட்டல்ல ருசியா, திருப்தியா சாப்பிட்டமான்னு இருக்கறதே வாழ்க்கைக்கும் நல்லது, புரியுதா புருஷா? தாங்க்ஸ் ஃபார் யுவர் அக்கறை!” என்றபடி என் மீது பரவினாள். நாங்கள் களைத்துப்போக அரை மணி பிடித்தது.
அவள் பாத்ரூமுக்கு சென்ற போது என் நினைவுகள் திடீரென பழைய சம்பவங்களுக்கு தாவின. அவளுடைய முதல் லீலை முதல் சமீபத்திய லீலைவரை சட்டென்று மின்னல் போல வந்து மறைந்தன.
எங்களுடைய மகள் ஆறு மாதம் முனால் வெளியூரில் படிக்க ஹாஸ்டலுக்கு சென்றது முதல் என் மனைவி அஞ்சலிக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செக்ஸில் ஈடுபாடு பெருகியது. காரணம் எங்களது தனிமை மட்டுமல்ல, மகள் இல்லாததால் எங்களின் வெளியுலக நடவடிக்கைகள் பெருகியதும், அதனால் பல தரப்பட்ட மனிதர்களுடன் பழக துவங்கியதும் ஆகும்.
போதாதற்கு இப்போதெல்லாம் கட்டவிழ்த்த மாதிரி அஞ்சு தன்னை விதவிதமாக சிங்காரித்துக்கொள்வது அதிகமாகிவிட்டது என்பது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். மறு பக்கம் பார்த்தால் தன் அழகை பிறர் ரசிக்க வேண்டும், அவர்கள் ரசிப்பதை தான் ரகசியமாக ரசிக்க வேண்டும் என்ற உந்துதலும் அவளிடம் வந்துவிட்டது.
சோரம் போவது தப்பில்லை என்ற மனோபாவமும், அது புருஷனுக்கு தெரிந்தே அதுவும் இலை மறைவாக – காய் மறைவாக நடக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவள் பேச்சில் பூடகமாக வெளிப்பட்டன.
எப்படி என்றால், ஒரு பக்கம் டீ.வி சீரியல்களில் வரும் சோரம் போகும் பெண் கதாபாத்திரம் பற்றி சிலாகித்து பேசுவாள். மறு பக்கம் கக்கோல்டு விஷயம் எப்பவாவது நியூஸ் பேப்பரில், மாகஸீனில் வந்தால் என்னிடம் காண்பித்து, “அவள்தான் இன்னொருத்தன்கூட ஐக்கியம் ஆயிட்டாள்ன்னு தெரிஞ்சதும் இவன் கண்டும் காணாம இருக்கணும். எதுக்கு இவன் கூட்டிக்கொடுக்கற வேலை பண்ணி பேர் கெடுத்துக்கணும்?” என்பாள்.
சில சமயம் அடுத்த ஏரியாவில் இருக்கிற பெண்மணிகள் சிலர் கள்ள உறவு வைத்திருப்பது பற்றி சொல்லுவாள். அவள் பேச்சில் தினமும் ஒரு முறையாவது மண உறவை மீறிய உறவு பற்றிய விஷயம் இடைச் செருகலாக ஓரிரு நிமிஷத்திற்கு இருக்கும். அவள் சொல்வதில் அந்த பெண்மணிகள் பற்றி நெகட்டிவான கருத்து இருக்காது. கேள்விப்பட்ட விஷயங்களை சொல்லி சில்மிஷ கண் சிமிட்டல் செய்து சிரிப்பாள்.
அஞ்சு கேஷுவலாக சொல்கிறாளா, இல்லை என்னை ஆழம் பார்க்கிறாளா என்று ஆரம்பத்தில் புரியவில்லை. அவளால் தன் எதிர்பார்ப்பை என்னிடம் பச்சையாக சொல்லிடவும் முடியாது. ஏனென்றால், எங்கள் திருமண வாழ்க்கையில் நான் இதுவரை அவளுக்கு எந்த குறையும் வைக்கவில்லை. அப்படி குறை இருந்ததாக அவளும் எந்த வகையிலும் உணர்த்தியதில்லை.
என்றாலும் இப்போதெல்லாம் அவள் பார்வையில் இனம் புரியாத ஒரு தேடுதல் இருப்பதை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. ஷாப்பிங்க் சென்றால் அவளுடைய வனப்பில் ஈர்க்கப்பட்ட எவனாவது அவள் அருகில் முட்டி நிற்கிற மாதிரி இருந்தால், சில சமயம் வெடுக்கென முறைத்துவிட்டு நகர்வாள். என்னிடம் அவன் பற்றி தப்பு சொல்லுவாள். சில சமயம் உரசிக்கோ, எனக்கென்ன என்கிற மாதிரி ஒட்டி நிற்பாள்.
இப்போதெல்லாம் சந்தை கடைகளுக்கு செல்வதை வாடிக்கையாக்கிக்கொண்டாள். அங்கே குனிந்தபடி காய்கறிகளை எடுப்பாள். அவள் மண்டிபோட்டு குனிந்தாலும் குண்டியை வேண்டுமென்றே பின்னுக்கு தள்ளி காட்டுவதாக எனக்கு தோன்றும். திரும்பிப் பார்த்தால் சுற்றிலும் பலர் அவளைப் பார்த்து ஜொல்லு விடுவதை நான் கண்டிருக்கிறேன். சில சமயம் சேலையை சரி செய்யும் சாக்கில் ஒவ்வொரு முலையாக தரிசனம் காட்டுவாள்.
அவளுடைய முதல் காம லீலை ஒரு பஸ் ஸ்டாண்டில் நடந்தது. நாங்கள் குடியிருக்கும் வீட்டு ஓனர் வெளியூரில் குடியிருந்தார். முதியவர். அவருக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என்று கேள்விப்பட்டு அவர் மகன் வீட்டில் பார்த்துவிட்டு திரும்பினோம்.
பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்தபோது நல்ல மழை. பஸ்ஸுக்கு நல்ல கூட்டம் என்பதால் பஸ் மாறி செல்லாமல் டைரக்ட் பஸ்ஸில் போகலாம் என்று முடிவு செய்தோம். அதற்கு ஒரு மணி நேரம் ஆகும் போல் இருந்தது.
பயணிகள் பெரும்பாலானோர் பஸ்களுக்கு அருகில் இருந்ததனர். அதனால் தொலைவில் கடைகளுக்கு அருகில் போட்டிருந்த சேர்கள் சில காலியாக இருந்தன. அதில் உட்கார்ந்தோம். எங்களுக்கு பின் வரிசையில் சில கல்லூரி மாணவர்கள் உட்கார்ந்திருந்தனர். எங்களின் பக்கவாட்டில் இருந்த சீட்டில் இரு மாணவர்கள் இருந்தனர்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எங்களுக்கு பின் பக்கமிருந்த மாணவர்கள் பேசுவது கேட்டது. “மச்சி, கீழ பூசணிக்காடா!” இன்னொருத்தன், “மேல பப்பாளிடா!” மற்றுமொருவன், “காய், பழம் சரிடா, கூடைதான் தெரியல. அதுவும் பெருசாதான் இருக்கும்? சுசோரிதா மாதிரி.”
அஞ்சுவைத்தான் இப்படி வர்ணிக்கிறார்கள் என்று புரிந்து கொள்ள எனக்கு நேரம் பிடிக்கவில்லை. பூசணின்னா குண்டி, பப்பாளின்னா முலை, கூடைன்னா கூதி, இப்படி உள்ளர்த்தம் வச்சிருக்காங்கன்னு புரிந்துவிட்டது. ஆமா சுசோரிதான்னு சொன்னாங்களே, ஆங், அந்த பெங்காளி அடல்ட் வெப் சீரிஸ் நாயகியைதான் சொல்றாங்க போலிருக்கு.
இன்னொரு தரம் இப்படி கெட்ட பேச்சு பேசினாங்க தட்டி கேட்டுவிட வேண்டியதுதான் என்று நினைத்து திரும்பி அஞ்சுவைப் பார்த்தேன். அவள் முகத்தில் …. என்ன ஆச்சரியம் …… புன்முறுவல்! அப்படியென்றால் அவனுங்களோட காமெண்ட்ஸை ரசிக்கிறாளா?
இப்போது அஞ்சு கொஞ்சம் நெளிந்த மாதிரி இருந்தது. சில நொடிகள் கழித்து பார்த்தால் அவள் மீண்டும் நெளிந்தாள். சன்னமாக தலையை பின்னுக்கு சாய்த்து பார்த்தபோதுதான் தெரிந்தது அந்த மாணவர்களில் ஒருத்தன் கால் விரல் அஞ்சுவின் குண்டியை சீண்டிக்கொண்டிருந்தது.
நான் அஞ்சுவிடம் திரும்பி, “வேற சீட்டுக்கு போகலாமா?” என்று கிசுகிசுப்பாய் கேட்டேன். “எதுக்கு? அவனுங்க பேசிட்டு போறானுங்க, விடுங்க.” அவனுங்க பேசினதை சொல்லுறாள், ஆனால் சீண்டினதை சொல்லவில்லை. அப்படியென்றால் அவனுடைய சீண்டலை அவள் விரும்புகிறாளா?
அவள் என் பக்கம் திரும்பி கிசுகிசுத்தாள், “சின்ன பசங்க, அந்த வயசில அப்படித்தான் இருப்பானுங்க. ஷகீலாவை, நமீதாவை கிண்டலடிச்சா அவளுங்க கண்டுக்க மாட்டாளுங்க, சிரிச்சிட்டுதான் போவாளுங்க. ஒரு நிமிஷ பிரச்சனைக்கு எதுக்கு வெட்டிக்கு சீன் பண்ணனும்? அவனுங்க கிடக்கறானுங்க, விடுங்க. கொஞ்ச நேரத்தில பஸ் வந்துட போவுது. அப்புறம் அவனுங்க யாரோ, நாம யாரோ? என்ன?”
“இல்லை அஞ்சு, விட்டா அவனுங்க எல்லை மீறி போவானுங்க,” என்றதும் அவள், “நீங்க மட்டும் என்னவாம், நான் காலேஜ் படிக்கறப்போ நீங்க என்கிட்ட ஜொல்லு விடலை? அது மட்டும் சரியாக்கும்? அப்பவெல்லாம் எந்தெந்த கிழவிங்ககிட்ட வழிஞ்சிங்களோ, யாருக்கு தெரியும்? ….. சரி இப்ப பாருங்க…. நீங்க ஃபோன் பேசற மாதிரி கொஞ்சம் தூரம் போங்க … நான் பார்த்துக்கறேன் …. அவனை நான் போயி ஏத்து ஏத்தினாதான் அடங்குவான். ஒரு தரம் போட்டா மறக்கவே மாட்டான்,“ என்றாள்.