இன்ஸ்பெக்டர் தங்கராசுவின் காமலீலைகள் | INSPECTOR kathai

இன்ஸ்பெக்டர் தங்கராசுவின் காமலீலைகள்
தங்கராசு அந்த ஸ்டேஷனுக்குப் புதிதாக வந்துள்ள இன்ஸ்பெக்டர். அந்த மனிதரைக் கண்டாலே எல்லோருக்கும் பயம் அதிகம். அந்த வட்டாரத்தில் இருந்த நல்ல மனிதர்களுக்கும் தீயவர்களுக்கும் தங்கராசு ஒரு சிம்ம சொப்னமாகவே திகழ்ந்தான்.
ஒரு நாள் அந்தி மயங்கும் பொழுதில் இரண்டு கான்ஸ்டபிள்கள் ஒரு திருடனைப் பிடித்துக் கொண்டு வந்தனர். அவனுக்கு ஒரு இருபது அல்லது இருபத்தி இரண்டு வயதிருக்கும். தங்கராசு அவனை கன்னத்தில் பளார் என்று அடித்து “என்ன திருடினாய்?” என்று மிரட்டிக் கேட்டான். அவனோ “சார், எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது. என் பெயர் ராஜப்பன். நான் தொழில் அதிபர் நாகவேல் அவர்களது வீட்டில் வேலை பார்த்து வருகிறேன். நாகவேல் சார் இப்பொழுது ஊரில் இல்லை. அவரது இரண்டாம் தாரம்தான் இப்பொழுது பங்களாவில் இருக்கிறார்கள். நான் ஏதோ நகையைத் திருடி விட்டதாக புகார் கொடுத்துள்ளார்கள். நான் ஒரு பாவமும் செய்யவில்லை” என்று கதறினான்.
இன்ஸ்பெக்டருக்கு அவன் சொல்வது உண்மையாகவே பட்டது. னாலும் எதிலும் தனக்கு லாபம் இல்லாமல் தங்கராசு ஒரு காரியமும் செய்வதில்லை. அதனால் மிரட்டலுடன் “உன் பெயர் என்ன? எங்கு தங்கி இருக்கிறாய்? வீட்டில் யார் எல்லாம் இருக்கிறார்கள்?” என்று கேட்டான். “சார், என் பெயர் ராஜப்பன். எனக்கு ஒரு தங்கை மட்டுமே உள்ளாள். அவளுக்கு வயது பதினெட்டு. நாங்கள் நாகவேல் சாரின் பங்களா பக்கத்தில் ஒரு வீட்டில் தங்கி இருக்கிறோம்” என்று கூறினான்.பெண்கள் விஷயத்தில் தங்கராசுவுக்கு பலவீனம் அதிகம். அதனால் பதினெட்டு வயது தங்கையைப் பற்றியும் தொழில் அதிபர் நாகவேல் அவர்களின் இரண்டாம் தாரத்தையும் பற்றி கேட்டவுடன் அவனுக்கு மனதுக்குள் ஒரு பொறி தட்டியது. சரிதான், பணம் தேரா விட்டாலும் வேறு திசையில் லாபம் வரலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டே “சரி, நான் விசாரிக்கிறேன். உன் பேரில் புகார் இருப்பதால் அதுவரை உன்னை லாக் அப்பில் தான் வைக்க வேண்டும்” என்று கான்ஸ்டபிளைப் பார்த்து சைகை காட்டினான். தங்கப்பனை அவர்கள் இழுத்துக் கொண்டு போகும்பொழுது அவன் “சார், என்னை விட்டு விடுங்கள், என் தங்கை வீட்டில் தனியாக இருக்கிறாள். அவள் பயந்து போய் இருப்பாள்” என்று அழுதான். தங்கராசு “பூரணமாக விசாரிக்காமல் என்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது” என்று கூறி விட்டான்.
விசாரணைக்காக தங்கராசு தொழில் அதிபர் நாகவேல் பங்களாவுக்கு சென்றான். அதற்குள் நேரம் இருட்டி விட்டது. மணி ஏழு இருக்கும். ஜ”ப்பை பங்களாவுக்கு சற்று துரெத்திலேயே நிறுத்தி விட்டு பங்களாவை அடைந்து காலிங் பெல்லை அமர்த்தினான். உள்ளில் இருந்து ஒரு வாட்ட சாட்டமான ஒரு பெண் வந்து கதவைத்திறந்தாள். அவளுக்கு ஒரு முப்பது வயதிருக்கும். நல்ல உயரமும் அழகும் பணக்காரர்களுக்கே உரிய கம்பீரமும் தென்பட்டது. தள தள என்ற மேனியும் உருண்டு திரண்ட அங்கங்களும் எவரையும் கவரச்செய்யும் அழகாக ஒயிலுடன் திகழ்ந்தாள்.
“வாருங்கள் இன்ஸ்பெக்டர். என் பெயர் சாரதா. நான் தொழில் அதிபர் நாகவேல் அவர்களின் மனைவி. எங்களுக்கு கடந்த வருடம் தான் திருமணம் னது. அவரது முதல் மனைவி இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு நோய்வாய்ப்பட்டு காலமாகி விட்டார். வந்து உட்காருங்கள்” என்று புன்முறுவலுடன் கூறிக்கொண்டே தங்கராசுவை வரவேற்று உள்ளே அழைத்தாள். தங்கராசு அந்த பங்களாவை சுற்றிலும் நோட்டம் விட்டுக் கொண்டே “சார் ஊரில் இல்லையா?” என்று கேட்டான். சாரதா “அவர் வெளியூர் போய் இரண்டு நாட்கள் கி விட்டது. பிசினஸ் விஷயமாக அடிக்கடி டூர் போய் விடுவார். அப்பொழுது எல்லாம் நான் தனியாகத்தான் இருக்க வேண்டும்” என்று கூறியபொழுது அவள் குரலில் ஏக்கம் தென்பட்டது போல் இருந்தது.
அவளது நைலக்ஸ் சாரி தோளில் நிற்க மிகவும் கஷ்டப் பட்டது போல் அடிக்கடி நழுவியது. தங்கராசுவுக்கோ அவள் வேண்டும் என்றே அதை நழுவ விட்டு தனது முன்னழகை காண்பிக்க முயல்கிறாள் என்றே தோன்றியது. அவளது கணவருக்கு குறைந்தது அறுபது வயதாவது இருக்கும். அதனால் அவர்களது தாம்பத்தியம் எந்த அளவுக்கு திருப்திகரமாக இருக்கும் என்று யோசித்துக் கொண்டே, “மிஸஸ். நாகவேல், நான் உங்களது புகார் பற்றி விசாரித்துப் போக வந்துள்ளேன். அது பற்றி விரிவாகக் கூற முடியுமா?” என்று வினவினான். சாரதா “சற்று அமருங்கள், காப்பி குடித்துக் கொண்டே பேசுவோம்” என்று சொல்லி உள்ளே சென்றாள்.
அவள் அன்ன நடையைப் பார்த்து ரசித்த தங்கராசு, அவளது பின்னழகையும் அதன் மெல்லிய ட்டத்தையும் கண்டு மயங்கி “இவள் நம் வழிக்கு வந்தாலும் வருவாள். கவனமாகக் கையாள வேண்டும்” என்று மனதுக்குள் திட்டம் தீட்டிக் கொண்டிருந்தபோதே சாரதா காப்பியுடன் வந்து “என்ன சார் ஒரே யோசனையில் மூழ்கி விட்டீர்கள்?” என்றவாறே குனிந்து காப்பியை நீட்டினாள். அப்பொழுது அவளது புடவையின் மேலாக்கு நழுவி அவளது திரண்ட அங்கங்கள் காட்சியளித்தன. சாரதா அவனது கையைத் தீண்டியவாறே காப்பிக் கோப்பையை அவனுக்குக் கொடுத்த போது தங்கராசுவுக்கு இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச சந்தேகமும் நீங்கியது. இவளை வளைப்பதில் கஷ்டமே இருக்காது. னால் பெரிய இடமாக இருப்பதால் மெதுவாக அணுகவேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டான்.
காப்பியை உறிஞ்வ்சிக் கொண்டே, “புகார் பற்றி கூறுங்கள்” என்று நினைவுபடுத்தினான். சாரதாவும் “சார், இந்த ராஜப்பனும் அவனது தங்கை பூங்கொடியும் இந்த பங்களாவில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த மெய்யப்பனின் பிள்ளைகள். மூன்று வருடங்களுக்கு முன் மெய்யப்பன் மரணமடைந்து விட்டதால், தங்கப்பனை இங்கே வேலைக்கு வைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். அவனது தங்கை பத்து வரை படிக்கவும் அவர்தான் உதவி செய்தார். அவள் இப்பொழுது ஏதோ தையல் படித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். தங்கப்பன் இப்படி செய்வான் என்று கனவிலும் நான் நினைக்கவில்லை.” என்று கதையைத் தொடங்கினாள்.
தங்கராசு, “எந்த நகையைக் காணாமல் போனது? எப்பொழுது போனது? ராஜப்பன் தான் அதைத் திருடினான் என்று எப்படி கூறுகிறீர்கள்?” என்று கேள்விகளைத் தொடுத்தான். சாரதா மயக்கும் புன்னகையுடன், “அதைக் கண்டு பிடிக்கத்தான் நீங்கள் இருக்கிறீர்களே! எனது வைர நெக்லஸ் நேற்று சாயங்காலம் நான் குளித்து முடித்து வந்தபொழுதிலிருந்து காணவில்லை. இந்த வீட்டில் ராஜப்பனைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. அதனால் அவன் தான் எடுத்திருக்க வேண்டும்” என்று திட்டவட்டமாகக் கூறினாள். திரும்ப மேலாக்கை நழுவ விட்டவாறே “கேஸை சரியாக முடிப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன், முடித்தால் என்னால் முடிந்த அளவு சம்மானம் தருகிறேன்” என்று பாதி கண்ணடித்தவாறே கூறினாள்.தங்கராசு எழுந்தவாறே, “சரி, நான் பூரணமாக விசாரித்து வேண்டியது செய்கிறேன், சார் எப்பொழுது திரும்ப வருகிறார்” என்று பேச்சுக்கு கேட்டு வைத்தான்.
சாரதா ஒயிலுடன் சாய்ந்து நின்றவாறே, மயக்கும் குரலில் “அவர் வர இன்னும் ஒரு வாரம் கும். அதற்கு முன்பு கேஸ் சம்பந்தமாக என்ன கேட்க வேண்டும் என்றாலும் நீங்கள் எப்போது வேண்டுமென்றாலும் வரலாம்” என்றாள். “சரி மேடம், கூடிய சீக்கிரமே நான் வருகிறேன்” என்று கூறி விட்டு தங்கராசு பங்களாவிலிருந்து வெளியேறினான்.
அங்கிருந்து புறப்பட்டு அவன் இரவு உணவையும் முடித்து விட்டு ராஜப்பனின் வீட்டைத் தேடி கண்டுபிடித்து சென்ற பொழுது இரவு நேரம் ஏறக்குறைய ஒன்பது மணி கியிருக்கும். பங்களாவின் பின் பாகத்தில் சற்று ஒதுக்குப் புறமாக் அண்டையில் வேறு வீடுகள் ஒன்றும் இல்லாமல் ஒரு ஓடு வீடு தனிமையாகத் தென்பட்டது. பக்கத்தில் ள் நடமாட்டம் ஒன்றும் தென்படவில்லை. உள்ளே ஒரு லைட் எரிந்து கொண்டிருந்தது.
தங்கராசு வீட்டை அடைந்து கதவைத் தட்டினான். ஒரு இளம் பெண் கதவைத் திறந்தாள். அவள் முகத்தில் கவலை தென்பட்டது. போலீஸ் உடையைப் பார்த்ததும் அவள் இன்னும் மிரட்சியுடன் பார்த்தாள். தங்கராசு “இது தானே ராஜப்பனின் வீடு?” என்று கேட்டான். “ம் சார், நான் தான் ராஜப்பனின் தங்கை, என் பெயர் பூங்கொடி. அண்ணன் இதுவரை வீடு திரும்பவில்லை” என்று மிக்க கவலையுடன் மொழிந்தாள். தங்கராசு “ராஜப்பன், அவனது முதலாளியின் வீட்டில் இருந்து வைர நெக்லஸைத் திருடியதாக புகார் கிடைத்திருக்கிறது. அதனால் அவனை ஜெயிலில் போட்டிருக்கிறோம். அந்தப் புகார் சம்பந்தமாக விசாரிக்கவும் வீட்டைச் சோதனை போடவும் தான் வந்திருக்கிறேன்” என்று மிரட்டலுடன் சொன்னான்.
பூங்கொடி கேவி அழுதே விட்டாள். “சார். என் அண்ணன் மிகவும் நல்லவன். அந்த அம்மாதான் சரியில்லை. முதலாளி வீட்டில் இல்லாத பொழுது அண்ணனைத் தன்னிடம் தகாத முறையில் உறவு கொள்ள து¦ண்டினாள். அண்ணன் ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. முதலாளியிடம் இதைப்பற்றி கூறி விடுவேன் என்று சொல்லியிருக்கிறான். அதனால் இந்த அபாண்ட குற்றத்தை சுமத்தியிருக்கிறாள்” என்று கண்ணீருடன் புலம்பினாள். தங்கராசுவுக்கு இப்பொழுது உண்மை தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்தது. னால் அவனுக்கு நியாயத்தைப் பற்றி எள்ளளவும் கவலையில்லை. தனக்கு என்ன லாபம் கிடைக்கும் என்பதே அவனது முதல் குறிகோளாக இருந்தது.
இப்பொழுது தனிமையில் இருக்கும் இந்த இளம் பெண்ணை இரவு நேரம் விசாரணையின் பேரில் என்ன செய்தாலும் யாரும் ஒன்றும் கூற முடியாது என்று அவனுக்குத் தெரியும். “சரி, பார்க்கலாம், னால் நான் வீட்டை சோதனை போட வேண்டும், பெரிய இடத்து விவகாரம்” என்று கூறிக் கொண்டே வீட்டினுள்ளில் பிரவேசித்தான். “சார், ராத்திரி நேரம், நான் வேறு தனியாக இருக்கிறேன் …..” என்று தயக்கத்துடன் அவள் இன்ஸ்பெக்டரின் பின்னாலேயே வீட்டினுள்ளில் வந்தவாறே மெதுவாகக் கேட்டாள். தங்கராசு கிண்டலுடன் அவளைப் பார்த்தவாறே “அது தெரிந்துதானே வந்திருக்கிறேன். என் கடமையைச் செய்வதற்கு காலம் நேரம் வேறு பார்க்க வேண்டுமா?” என்று மிரட்டலுடன் கேட்கவும் பூங்கொடி வாயடைத்துப் போய் விட்டாள்.
இந்த முரடனிடம் பேசுவதில் அர்த்தம் இல்லை என்று அவளுக்குப் புரிந்தது. ஏதோ விபரீதம் நடக்கப் போகிறது என்ற இனம் புரியாத அச்சம் அவளைச் சூழ்ந்து கொண்டது. பயத்தில் நாக்கு வரண்டு போய் விட்டது. நெஞ்சம் பயத்தில் படக் படக் என்று அடித்துக் கொண்டது.
தங்கராசுவுக்கு முப்பத்தைந்து வயதிருக்கும். திருமணமாகி இரண்டு வருடங்களுக்குள் அவனது மனைவி அவனது முரட்டு குணம் தங்காமல் வீட்டை விட்டு வெளியேறி விட்டாள். அதற்குப் பிறகு அவன் தனிக்கட்டையாகவே இருந்து பழகிவிட்டபோதிலும் பெண் விஷயத்தில் போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டராக இருப்பதில் இருந்ததால் அவ்வப்போது பிடிபடும் பலானா கேஸ்களில் வரும் விலைமாதுகளை சுவைத்து தாகத்தைத் தணித்துக் கொள்ளுவான். ரெகுலராக போகும் சில இடங்களும் உண்டு. ஆனால் இந்தமாதிரி புதிய இளம் மான் அவனிடம் சிக்குவது முதல் முறை. அதுவும் தனியாக ஒதுக்குப் புறமான வீட்டில் இரவு முழுவதும் சுவைக்க ஏதுவாக இருந்ததால், அவசரம் எதுவும் இல்லாமல் மெல்ல மெல்ல ‘விசாரிக்கலாம்’ என்று திட்டம் தீட்டினான்.