காதல் மலர்ந்தது.

இழவரசன். யாருடைய வரவையோ எதிர்பார்த்துக் காத்துக்கொண்டிருந்தான். அந்த அரையில் அவனைத் தவிற அங்கு எவரும் இல்லை.
யார் இந்த இழவரசன்?.
இவன் பெயர் குமார பூபதி. இவனோறு சிற்றரசன். மற்ற அரசனைப் போல, அந்தப்புறத்தில் அலகிய பெண்களை நிறப்பாமல், தன் உடல் முலுவதும் வீரத்தையும், ஆண்மையையும் சேற்த்து வைத்திருந்தான்.
இவனைப் பற்றி.
அகண்ற மார்பையும், உருதியான கைகளையும், தினவெடுத்த தோல்கள் மற்றும் அரசனுக் கேற்ற உருவத்தையும் கொண்டிருந்தான் அவன்.
இவனது சிறப்பை உனர்ந்த பல சிற்றரசர்கள். தங்களின் வசம் வைத்துக் கொல்ல விரும்பினர். அதற்க்காக தங்களின் செல்வம் மட்டுமல்ல செல்வ மகளையும், கொடுக்க முன்வந்தனர்.
ஆனால், இவனோ எந்த ஒரு பெண்ணையும் ஏறேடுத்தும் பார்க்க வில்லை. இவனை பார்த்த பெண்கள், அனைவரும் காதலை மட்டுமல்ல காமத்தையும் இவனுல் தோற்றுவிக்க முயன்று தோற்று வீடு திரும்பினர்.
இப்படியாக முயன்றவர்கள் தோல்வியை தலுவிய வேலையில், எந்த ஒரு முயற்சியும் செய்யாமல் ஒரு மடந்தை, இவன் மனதை கொல்லையிட்டு போனாள்.
யார் அந்த மடந்தை?
சுமார் முப்பது சிற்றூருக்கு அப்பால் உல்ல பூவனங் கோட்டையின் இழவரசிதான் அந்த மடந்தை.
பூவனங் கோட்டையும் பூபதியின் சிற்றூருக்கு இணையான ஒரு சிற்றூர்தான். ஒரு நாள் அந்த மடந்தை, தனது தாய், தந்தை மற்றும் தோழிகளோடு இணைந்து முப்பது சிற்றூர்களையும் சுற்றிப் பார்க்க விரும்பி புறப்பட்டாள்.
ஒவ்வோறு ஊரிலும் மூன்று முதல் ஐந்து நாட்கள் வரை தங்கியிருந்து அவ்வூரின் அழகை கண்டு களித்தாள். அதே போல இவனது ஊரிலும் ஐந்து நாட்கள் தங்கியிருந்தாள்.
அவர்கள் தங்கியிருந்த நாட்களில் இழவரசன் என்னும் முரையில். வேண்டிய உதவிகளை செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல் சிறந்த பாதுகாவளனாகவும் செயல் பட்டான்.
உதவுவது மன்னனின் கடமை, காவல் செய்வது காதலனின் கடமை. ஆம், அவளை கண்ட நொடிமுதல் இவனது வீரம் குலைந்து ஆண்மையின் செருக்கு சறியத் தொடங்கியது. இவன் அவளை, பார்க்கும் ஒவ்வோறு நொடியும் அவளோ, இவனை வீள்த்தி வெற்றி வாகையே சூடிக் கொண்டிருந்தாள்.
அவள் போனபின், அவளின் எழிலுருவமும், இழமையின் வனப்பும், வாழிப்பும் அவனை தூங்க விடாமல் செய்தன. அவளை இவன் சற்று தூறமாகவேதான் பார்த்திருக்கிறான். அவளோடு நேருங்கி பேசவோ, பளகவோ வாய்ப்புகள் அமையவில்லை, இவன் அமைக்கவும் முயளவில்லை. அதுபோகட்டும், அவளின் பெயறைக்கூட இவன் தெரிந்து வைத்திருக்க வில்லை. அதற்கு காரணம், அவளின் பெற்றோர் மகளே என்றும் தோழிகள் இழவரசி என்றும் அலைத்த படியால். இவனுக்கு அவளின் பெயர் தெரியவில்லை. இவனுக்கு அவளின் பெயரை கேட்க நாவும் எலவில்லை.அவளின் சோற்றத்தை அடிப்படையாக கொண்டு அவளுக்கு மடந்தை, என்ற பெயரை வைத்தான்.
சில நாட்களுக்கு பிறகு அவன் அவளை, மணக்க முடிவு செய்தான். உடனே அவளின் நாட்டிற்கு அருகிள் நாடாலும் மன்னனும், தனது உயிர் தோழனுமாகிய மகேந்திரனை, வரவலைத்து தன் முடிவை தெரிவித்தான். இதை, கேட்ட மகேந்திரனோ அளவில்லா மகிழ்ச்சியுற்று. பூபதிக்காக மகேந்திரனே, பூவனங் கோட்டைக்கு பெண்கேட்டு போயிருக்கிறான்.
அவனின் வரவை எசிர்ப் பார்த்து கடந்த மூன்று நாட்களாக பூபதி காத்திருக்கிறான்.
மகேந்திரனும், இன்று அவனை சந்திக்க வருவதாகச் சொல்லியிருந்தான். சூரியன், மரையும் வேலையில் மகேந்திரன் அறன்மணைக்குல் நுலைந்தான்.
அவனைப் பார்த்ததும் பூபதி அளவில்லா ஆனந்தத்தில் கூத்தாடினான். ஆனால், மகேந்திரனது முகத்தில் அனுவளவும் மகிழ்ச்சி இல்லை. அதை, கவனித்த பூபதி. என்ன நடந்தது தோழனே என்றதும். மகேந்திரன். முகவாட்டத்தோடு நடந்தவைகளை விபரிக்கத் தொடங்கினான்.
மகேந்திரன். பூபதிக்காக பெண்கேட்க போனபோது, அங்கிருந்த அரசனும், அரசியும் தங்கள் மகளின் விருப்பம் என்று சொல்லி இவனை அவளிடத்தில் அனுப்பி வைத்தனர். அங்கு அவளோ தான் அழகில் மட்டுமல்ல அகந்தையிலும், ஆனவத்திலும் தனக்கு இணை எவரும் இல்லை என்பதை இவனுக்கு புளப்படுத்தினாள். அழகில் பூபதி தன்னைவிட குரைவானவன். என்கிற ஒரே காரணத்திற்காக அவனை நிராகரிப்பதாகச் சொல்லியனுப்பினாள். உமா தேவி என்னும் அந்த இழவரசி.
அவள் தன்னை நிறாகறித்தாள். என்பதை விட, தன் நண்பன் தன்னால் மானம் இலந்தானே, என்பதுதான் அவனிதையத்தை உருத்தியது. நண்பர்கள் இருவரும் அமைதியாக நீண்ட நேரம் அந்த அரையில் அமர்ந்திருந்தனர்.
மகேந்திரன். மெல்லியக் குரளில் அவள் பெயர் உமா தேவி. என்று சொன்னதும் அவனின் கண்கள் சிவந்து மிகவும் கொடுறமாக மாரின. உடனே, பூபதி. மிகவும் அழகானவள். என்றவாறு சிறிக்கத் தொடங்கினான்.
பூபதியின் அரன்மணையில் மகேந்திரன் சிலகாலம் தங்கியிருந்தான். பின்னர், பூபதி. மகேந்திரனது அரன்மணைக்குச் சென்று காரியம் நிரைவேறும் வரை காத்திருந்தான்.
அந்த நாளும் வந்தது.
உமா தேவி. ஒவ்வுறு ஆண்டும் சித்திரா பௌர்ணமிநாளில் நிலவின் ஒலியில் அறுவியில் நீராடுவதை வழக்கமாக வைத்திருந்தாள். அன்னாளில் சுமார் அரைக்காத தூறத்திற்கு மக்களோ, காவலர்களோ இருக்க மாட்டார்கள். மின்னல் வேகத்திற்கு பாய்யும் இரண்டு குதிரைகள் மட்டுமே கட்டி வைத்திருக்கும். ஒரு தேர் இருக்கும். ஏதேனும் அபாயம் என்றால் இழவரசி அதில் ஏறி சாட்டையை சொடுக்கினால் போதும். குதிரைகள் அவளை சில வினாடியில் அரன்மணையில் சேர்த்துவிடும். இப்படியாக சகல விதங்களிலும் சற்வ ஜாக்கிறதையாக அனைத்தும் இருக்கக் கூடிய அன்னாளும் வந்தது.
வானில் நிலவின் ஒலி பிரகாசிக்க ஆற்றினுல் மூன்று பெண்களின் தோற்றம் தெரியுது பாருங்கள். அதில் ஒருத்தி நம் இழவரசி. மற்ற இருவறும் அவளின் நெருங்கிய தோழிகள். உமா அளவிற்கு இனையான அழகிகள் இவர்கள். மார்பு மற்றும் யோனி இவைகளை மட்டுமே ஆடைகள் பற்றிக் கொண்டிருந்தன.
உமாவைப் பற்றி இங்கு கொஞ்சம் பார்ப்போம்.
சந்தனக் கட்டையின் நிறம், நெடிய கருங்குந்தல் அளவான நெற்றி, வேல் விலியேன கண்கள், கூற்மையான மூக்கு, பவள மல்லியேன கண்ணம், தேனிக்கள் தேனேடுக்க வட்டமிடும் பூவிதல்கள், மூங்கிலைப் போன்ற களுத்து, அரன்களை தகற்கும் யானையைப் போல மதம் கொண்ட மார்பகங்கள், பார்க்கும் எந்த ஆண்மகனையும் முட்டி சாய்க்கும் வல்லமை இவைகளுக்கு உண்டு. பார்ப்பவரை மன்டியிடச் செய்யும் இவளின் முயலிடைகள், பின்னழகு இரண்டும் எவரையும் கவரும் வசிகறம் இவைகளுக்கு உண்டு, இவளின் கால்கள் இரண்டும் மன்மதன், செய்த மரகத தூன்கள்.
சுருக்கமாகச் சொல்னால், இவளோறு மன்மத மோகினி.
புதருக்குல் இருந்து ஒரு உறுவம் வெலிவந்தது. அது, ஆற்றின் கரையில் வந்து நின்றது. அதை, பார்த்த பெண்கள் மூவறும் தங்களின் அடங்காத மார்புகளை நீருக்குல் அடக்கிமுகத்தை மட்டும் வெலியே காட்டினர்.
அவர்களின் இந்த செய்கையை பார்த்த அந்த உருவம் அதாவது, பூபதி. களகள வென்று சிறித்தான். உடனே உமாவிற்கு ஒரு என்னம் தோன்றியது. தன்னை திருமணம் செய்துகொல்ல வேண்டும் என்று வற்புருத்த வந்திருப்பானோ என்ற என்னம் தான் அது. மற்றொறு பக்கத்திலிருந்து மகேந்திரன். குருதி படிந்த வாலை கொண்டுவந்தான். பூபதி, அவனை பார்த்ததும் அவன் தான் வந்த பாதையை கைகாட்டினான். குதிரைகள் இரண்டும் இறந்து கிடந்தன அடுத்து நடக்கப் போகும் விலைவை என்னி அந்த பெண்கள் மூவறும் அஞ்சி நடுங்கினர். அவனிடமிருந்து வாலை வாங்கிய பூபதி. அந்த பெண்களை நோக்கி வந்தான். அதை, பார்த்த பெண்களில் ஒருத்தி அப்படியே சிருநீர் கலித்தாள். அவர்கள் இருக்கும் கரைப்பகுதிக்கு வந்த அவன் வாலை கலுவி சுத்தப் படுத்தினான்.
அவனின் பின்னால் வந்த மகேந்திரன் அந்த வாலை வாங்கி கரையில் ஊன்டி வைத்தான். உடனே ஆண்கள் இருவரும் ஆற்றினுல் குதித்து நீந்தியவாறு அவர்களிடம் சென்றனர். பூபதி, உமாவிடமும் மகேந்திரன், மற்ற பெண்களின் முன்னால் போய் நின்றனர்.
பூபதி. உமாவின் முன்னால் வந்ததும் உமா. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள். கத்தி எந்த ஒரு பயனும் இல்லை என்பதை உணர்ந்த அவள் ஏதோ பேச தன்னிதல்களை திறந்தாள். அப்போது, பட்பட்பட்பட்பட். என்று அவளின் கண்ணங்களில் அரைவிளத் தொடங்கியது. அதேதான், நடந்தது அந்த பெண்களுக்கும்.வளி தாளாமல் பெண்களின் கண்களில் கண்ணீர் சிவந்த கண்ணங்களின் வலிந்தோடியது.அப்படியே தன்னிரும்புக் கரங்களால் உமாவின் தோல்களை பற்றி அலுத்தினான். அதுவரை மௌணமாக இருந்த பெண்கள் வாய்திறந்து கத்தினர். அப்படியே உமாவை இருகத் தளுவிக் கொண்டான்.
அனைத்த படியே அவளை தூக்கிக் கொண்டுவந்து புதரின் பின்னால், இருந்த தாமரைக் குவியல்களின் மேல் படுக்கவைத்தான். நிலவொலியில் அவளின் உடல் மின்னியது. அவளின் வயிறும் தொடையும் மிகவும் கவர்ச்சியாக இருந்தன. அவளின் உடல் முலுவதையும் வெரிபிடித்தவனைபோல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
மீண்டும் அவள் பேச முயன்றால் மீண்டும் அரை விளுந்தது. இனி இவனிடம் பேசி பயணில்லை என்பது அவளுக்கு புரிந்தது.
இப்போது அவன் தன் ஆடைகளை கலைந்து முலுநிர்வாணமானான். உமாவின் மேல் பாய்ந்தான். பூக்கள் அவளுடலை தாங்கின அவளின் பூவுடலோ அவனை தாங்கின.அவளின் இதலோடு இதல் சேற்த்து அவள் மார்பில் தன் மார்பை அலுத்தி தன் கைகளால் அவளின் பின்னழகை பிசையத் தொடங்கினான். அப்படியே அவளுடலை தன்னுடலோடு புதைத்து இன்பம் காணத் தொடங்கினான்.
சில வினாடிகளில் உமாவும் நிர்வானமாக்கப் பட்டாள். அவளை தன்னுடலுக்குல் சிரைவைத்த பூபதி. அவளை விடுவித்து. உடல் முலுவதும் முத்தம்கொடுக்க ஆறம்பித்தான். அவளிதல் மேல் தன்னிதல் பொருத்தி அவளின் மேலன்னம் கீலன்னம் என தன் னாவால் துழாவி அவளின் தேனை உரிந்து தன்னுடலுக்குல் செலுத்தி தன் வெப்பத்தை தனித்துக் கொண்டிருந்தான். பிறகு, அவன் அவளின் வாய்க்கு விடுதலை கொடுத்தான். அப்போது அவள். அவனை தல்லிவிட்டு ஓட முயன்றால். உடனே அவன் அவளின் முலைகளை பிடித்து அலுத்தி திருகி அமுக்கினான். அவளோ இ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்!. என்று வளிதாங்காமல் கத்தினாள். அப்படியே அதில் ஒன்றை தன்வாய்க்குல் செலுத்தி சப்பத் தொடங்கினான். அவள் அவனது கண்ணத்தில் ஓங்கி அரைந்தாள். உடனே அவளின் கைகளை பின்னால் சேற்த்து தான் கொண்டுவந்த கயிறால் கட்டினான்.இப்போது அவன் அவளின் முலைகளை சப்பி உரிய ஆறம்பித்தான். மற்றோறு முலையை பிடித்து திருகவும் அமுக்கவுமாக அவளுக்கு இன்பம் கலந்த வேதனையைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான்.
பிறகு அடுத்த முலையை சப்பத் தொடங்கினான். அப்படியே அவளின் முலைகாம்பினை மெல்ல மெல்ல கடித்து அவலின் வேதனையை ரசித்தான். தன் கையால் மற்றோறு முலையின் காம்பை நசிக்கி அவளின் இன்ப முனங்களை கேட்டு இன்புற்றான். இவன் படுத்திய பாட்டில் அந்த மதயானைகள் இரண்டும் சோர்ந்து தொங்கிவிட்டன.
இப்போது அவளின் தொப்புலுக்கு வந்தான். கினற்று மேட்டில் கானப்படும் செடிகளை போல சின்னச் சின்ன பூனை மயிர்கள் கானப்பட்டன. அந்த அழகிய கினற்றை தன் நாவால் தூரேடுத்து சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான். அவளின் பெட்டகம் தேனை சுறக்க ஆரம்பித்தது. அடுத்து வறப்போகும் விலைவை என்னி அவளின் உடளோ பதரிக் கொண்டிருந்தது. இவனது உடலோ சுகத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தது.
இப்போது அவனும் அவளும் எதிர்பாத்த அந்த வேலை வந்தது. இதோ அவன் அவளின் மன்மத மேடுகளை சுவைக்கத் தயாறாகிவிட்டான். தனது விரல்களை அவளின் சொர்க வாசலுக்குல் நுலைத்து பணங்காய்யை நோண்டுவது போல நோண்டி அவளின் இந்த இழநொங்கில் சாறேடுக்கும் வேலையில் வெற்றி பெற்றுவிட்டான். அவளுக்கே உண்டான அகந்தையும் ஆனவமும் உருகி வெலியே ஓடி வந்தன. உடனே அவளின் சுரங்கத்தில் தன் வாய்புதைத்து முலுவதையும் குடித்து தன் தாகம் தனித்தான். இப்போது அவன் அவளை ஒரு வெற்றிப் பார்வை பார்த்தான்.
மீண்டும் தன் நாவை அவளின் சொர்க வாசலில் நுலைத்து பதினாறு திசைகளிலும் சுலற்றி சுறங்கத்தின் நடுவில் உல்ல, அந்த நிலக்கடலையை பயிர் செய்ய தயார் படுத்தினான். பயிறுக்கு நீர் வேண்டும் அல்லவா? அதனால் தான் குகையின் மதில்களை தன்நாவால் தகற்த்து தண்ணீரை வரவலைக்கும் முயற்சியில் மெல்லமெல்ல வெற்றிப் படிகளில் அவன் ஏரிக் கொண்டிருந்தான். ஆனால், அவளோ உச்சத்தை அடைந்து சூடான மன்மத பானத்தை அவனது வாய்க்குல் பாய்ச்சி அவனை தினறச் செய்துவிட்டாள். அவன் சிறிதும் தலறாமல் அவற்றையும் குடித்து முடித்தான்.
இப்போது அவனது செங்கோல் அவளுக்கு தீற்ப்பு வழங்க தயாறானது. அவளின் சின்னஞ்சிறிய குகைக்குல் இவனது கோல் மெல்லமெல்ல நுலைந்து கொண்டிருந்தது. அது, அவளின் உடலை தொட்டதும் அவளுல் புதியதோற் உனர்சி பாய்ந்தது. உடனே தன் கால்களை இருக்கிக் கொண்டாள். உடனே அவன் இவளது முலைக் காம்பினை திருகி பின்னால், ஓங்கி அடித்தான். அவல் வளி தாங்காமல் கத்தியவாறு தன் கால்களை விரித்தாள். கொஞ்சம் விலகி மீண்டும் தன் கோலை முலுவதுமாக உள்ளே நுலைத்தான். ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மா.! என்று துடித்துவிட்டாள். பின்னர், அவன் அசுறத்தனமாக இயங்கி அவளின் பெண்மையை பதம் பார்த்தான். போகப்போக அது, அவளுக்கும் பிடித்திருந்ததால். அதன் பிறகு அவள் இவனை தடுக்கவில்லை. அவனின் கோல் அவளது கன்னித்திரையை கிழித்துக் கொண்டு அவளின் சுறங்கத்தில் வேறூன்றி நின்றது.
இப்போது அவன் அவளது பெட்டகத்தை பிலந்து கொண்டிருந்தான். தன் இடுப்பை சீறான இடைவெலியில் தன் உடலை அசைத்து அசைத்து உல்லே வெலியே உல்லே வெலியே. என இயக்கி அவளை தன் வசப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். அவளும் இதில் மயங்கி தன்னை அவனிடம் முலுவதும் ஒப்படைத்தாள். மேலும் தனது பெட்டகத்தை நன்கு திறந்து அவனுக்கு வளிவிட்டு இன்பம் அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவனின் ஆண்மை கலண்று அவளுல் உட்புகுந்து பெட்டகத்தை நிரைத்து கொண்டிருந்த வேலையில் அவளின் காமரசமும் குகையிலிருந்து பொங்கி வந்து கொண்டிருந்தது. உடனே அவன் மீண்டும் அதை, சுவைக்கத் தொடங்கினான். ஆனால் இம்முரை இருவரின் ரசமும் கலந்து அவனின் வாய்க்குல் போய்க் கொண்டிருந்தது.
சிறிது நேரத்தில் அவளின் மன்மத மேடுகள். மழை பொழியா பாலை நிலமேன ஆனது. அப்படியே இரண்டு உடல்களும் ஒன்றோடு ஒன்றை அனைத்த படி கிடந்தது. பின்னர் அவள் தனது மார்போடு அவனை இருகத் தலுவிக் கொண்டாள்.
முற்றும்…..