மீள முடியா பாதையில் மாட்டிக்கொண்ட Jodiகள் – Page 2 of 2

ரெஸ்ட் ஹவுஸ் கடலின் மத்தியில் தனித்துவிடப்பட்ட தீவு மாதிரி வெள்ளத்தால் சூழ்ந்திருந்தது. ஒரு மாதிரி தேங்கின தண்ணிக்கு கிடையே நடந்து ரெஸ்ட் ஹவுஸை அடைந்ததும் டேவின் பின் பக்கமாக சென்று ஜெனரேட்டரை ஸ்டார்ட் பண்ணினான். அது வேலை செய்ய ஆரம்பித்ததும் நான் மெல்ல கதவை திறந்துகொண்டு உள்ளே எட்டிப்பார்த்தேன்.
லேசாக உள்ளேயிருந்து துர்நாற்றம் வர லைட் சுவிச் ஐ ஆன் பண்ணியவாறு மெல்ல உள்ளே நுழைந்தேன் . லைட் எரியவில்லை. உள்ளே மங்கலான இருளே பரவியிருந்தது. என் பின்னாடி உள்ளே நுழைந்த கவிதா ‘’ஓவ் மை காட்…’’ என கூறும் போதே அவளின் குரலில் ஒரு ஏமாற்றம் தெரிந்தது. ஆம் அங்கே தனித்தனியான அறைகள் கிடையாது. நீண்ட ஹாலினுள் இரண்டே இரண்டு கட்டில்கள் தான் போடப்பட்டிருந்தது. ஒரு ஜன்னால் உடைபட்டு அதனூடே பறவைகள் வந்து குடியிருந்த அடையாளம் தெரிந்தது. கட்டில் முழுக்க அவற்றின் எச்சமும், கால்தடமுமாக அழுக்காக இருந்தது. இரண்டு கட்டில்களிடையேயும் போடப்பட்டிருந்த ஸ்கிரீன் வேறு கிழிந்துபோய் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு ட்ரிப் வந்து இப்படி மாட்டிக்கொள்வோம் என எவருமே நினைத்துப்பார்க்கவில்லை. வெளியிலே வானம் மட்டுமல்ல. உள்ளே அனைவரது உள்ளமும் தான் அழுதுகொண்டிருந்தது.
“ச்சே… இப்படியா போச்சுதே… இதுக்கு பேசாமல் வீட்டிலேயே இருந்திருக்கலாம்” என ஜெஸ்ஸி வேண்டா வெறுப்பாக கூறிக்கொண்டு அருகிலிருந்த மரக்சேரை துடைத்துவிட்டு தலையிலே கை வைத்து உட்கார்ந்து கொண்டாள். அவள் காலை மடித்து உட்காரும் போது உப்பிய புண்டை மேடுகள் தெளிவாக தெரிய எனக்கு இந்த இக்கட்டான நிலையிலும் ரொம்ப கிளுகிளுப்பாகவே இருந்தது.‘’என்ன மச்சி, இங்க எப்படி ராத்திரி தங்க போறம்…’’ என சலீம் கேட்கும் போதே அவனது முகத்தில் பேயறைந்தது போல இருந்தது. எல்லோருக்கும் ஆசை காட்டி அழைத்து வந்துவிட்டு, கடைசியில் இப்படி ஆகிவிட்டதே என்ற கவலையில் டேவிட் வேறு மிகுந்த ஏமாற்றமடைந்துபோய் பேசாமல் ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்திருந்தான். வெளியே மயான அமைதி நிலவியது. எனக்கும் ஒருவகையில் பெருத்த ஏமாற்றமாகத்தான் இருந்தது. நீண்ட நாட்களுக்கு பின் ஒரு ஹாலி டே போய் வரலாம் என ஆர்வத்துடனேயே புறப்பட்டிருந்தேன்.
வேறு வழியின்றி “ஓ.கே மச்சி, இனி திரும்பி போகிறது நடக்காத காரியம். ஏற்கனவே டேவிட் பைக் வேற பழுதாகிச்சு. எப்பிடியும் இரவு மாத்திரமாவது இங்கே தங்கியே ஆகணும். எல்லாம் ஒரு தடவை கிளீன் பண்ணினா சரி. இப்படியே எல்லாரும் இருந்தா எதுவும் நடக்காது” என்று கூறிவிட்டு விளக்கமாரை எடுத்து நிலத்தை கூட்ட ஆரம்பித்தேன். டேவிட்டும் என்னுடன் சேர்ந்து கொண்டு, நிலத்தில் கிடந்த பறவைகளின் எச்சங்களையெல்லாம் உரசி எடுத்துவிட்டு தண்ணிரை ஊற்றி கழுவினான். சலீம் உடைந்து போயிருந்த கண்ணாடியை கழற்றி சரி பண்ண ஆரம்பித்தான்.
சஹானா அருகில் இருந்த அலுமாரியை திறந்து பார்த்துவிட்டு, “வாவ்…” என வாயை பிளந்தாள். ஆம் உள்ளே பெட்சீட் , தலையணை, டவள் ஆகியவற்றுடன் சில பல டிரிங்க்ஸ், பூட்ஸ் ஐட்டங்களும் இருந்தன. ஓ.கே ராத்திரிக்கு இவ்வளவும் போதும். மிகுதியை காலையில பார்த்துக்கலாம். என்று கூறிக்கொண்டே நான் எழுந்து கட்டிலின் மீது ஏற்கனவே போடப்பட்டிருந்த பழைய துணியை காலி செய்துவிட்டு அதை கிளீன் பண்ணிவிட்டு உள்ளேயிருந்த புதிய பெட் சீட்டை விரித்து படுக்கையை தயார் பண்ணினாள். அவளுடன் மற்றவர்களும் சேர்ந்துகொண்டனர்.
ஜெஸ்ஸி கவிதாவிடம், “ஏய் ஏற்கனவே மழையில் நனைந்து போய் நடுங்கிக்கொண்டிருக்கிறாய். குளிச்சு டிரஸ் சேன்ஞ் பண்ணிக்கிட்டு வா” என கூறிவிட்டு, “டிரஸ்…….” என்றவாறு என்னை பார்த்தாள்.
அதற்குள் டேவிட் முந்திக்கொண்டு “படுக்கைக்கு போகும் மட்டும் தானே, டவலை கட்டிக்கொள்ள வேண்டியது தான்” என சொல்லிவிட்டு சிரிக்க,கவிதா செல்லமாக கோபித்துக்கொண்டு “கூட்டிவந்து இப்படி இக்கட்டில் விட்டிட்டாய் தானே. பொறு ஒரு நாள் எங்களுக்கும் டைம் கிடைக்கும்” என்று பொருமியவாறு பாத்ரூமுக்குள் போனாள்.