கக்கோல்ட் இரவுகள் – Page 2 of 11

“ஏங்க. ஒரு உதவி செய்யறீங்களா?” என்றேன்.
“சொல்லுப்பா. என்ன பண்ணனும்”
“இங்கே உள்ளே பாபுன்னு ஒருத்தர் இருக்காரா பார்க்கறீங்களா?” என்றேன்.
“அதுக்கென்ன. பார்க்கறேன்” என்று உள்ளே சென்றான்.
“உள்ளே குடிச்சிட்டு கவுந்து இருக்காம்பா”
“சரி. அவனை உள்ளே காரில் போட முடியுமா?” என்று சொல்ல பாபுவை நான் காரில் போட்டுக் கொண்டு என் வீட்டுக்கு வந்தேன்.
“சுசி. உன் புருஷன் குடிச்சிட்டு இருக்கான். பத்திரமா இருக்கான். உன் குடிசைக்கு தண்ணி வந்துடுச்சு. காலையில் வா. உன் புருஷனை என் வீட்டில் படுக்க வைச்சிக்கறேன். சிரமம் தான். ஆனாலும் பரவாயில்லே. காலைல மயிலாப்பூர் அனுப்பறேன்” என்று ஃபோன் செய்து கொண்டு இருந்தாள். பின் அவளும் வந்து அவனை கைத்தாங்கலாக பிடிக்க நாங்கள் அவனை ஹாலில் படுக்க வைத்தோம்.
“என்னங்க இப்படி மட்டையா இருக்காரு” என்றாள் கவிதா.
“தெரியலயே”
“ஸ்விட்ச் போர்டில் கை வைக்கேறேன்” என்று சிரித்துக் கொண்டே மெல்ல தன் கையை அவன் லுங்கி மேலே வைத்தாள்.
“ஆத்தாடி. வாழக்காய் மாதிரி இருக்கு” என்று அவள் சொல்ல நானும் மெல்ல என் கையை அவன் லுங்கி மேல் வைத்தேன். உறங்கிய நிலையிலும் அவன் தண்டுவிறைப்பாகவே இருந்தமாதிரி பட்டது. அவன் தண்டை எடுத்தேன். மெதுவாக குனிந்து அந்த மயிற்கற்றைகளை நீக்கினேன். அப்படியே குனிந்து அந்த மணத்தை அனுபவித்தேன். ஆஹா. ஆஹா சொர்க்கம் என்றால் இதுதான். மெதுவாக என் நாக்கால் அதன் நுனியை தடவினேன். அந்த திரவங்களை ருசிக்க ஆரம்பித்தேன்.
“தள்ளுங்க” என்று கவிதா என்னை தள்ளி விட்டு அவள் மெதுவாக ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். ஆனால் பாபு சுய நினைவில் இல்லாமல் தூக்கத்தில் இருப்பதால் தண்டு முழு விறைப்பையும் அடையவில்லை.
“என்னென்ன்ன் பண்ழீங்க” என்று போதையில் உளறிக் கொண்டு மெல்ல எழ முற்பட்டான். அவனை மீண்டும் சோஃபாவில் தள்ளி கவிதா ஊம்பி விட்டாள். கால் மணி நேரம் கழித்து அவன் சுய நினைவுக்கு வந்தான்.
“என்ன பண்ணீட்டீங்கம்மா” என்ற பாபுவை கவிதா வெட்கத்துடன் பார்த்தாள். அவனை தூக்கி சோஃபாவில் நன்றாக உட்கார வைத்தேன்.
“ஏதாவது சாப்பிடறயா?” என்றேன்.
“ம்ம்ம்”
எழுந்து போய் ப்ரிட்ஜ் கதவை திறந்தேன், மெல்ல அங்கே இருந்து ப்ரெட், ஜாமை எடுத்தேன். என் பிரிட்ஜில் இருந்த விஸ்கி, லேடிஸ் ஜின்னை அவன் வியப்பாக பார்த்தான். அதையும் என்னையும் பார்த்தான் வியப்பாக. நான் ப்ரெட், ஜாமை கொடுத்தேன்.
“எனக்கு கிடைக்குமா?” என்றான்.
“சான்ஸே இல்லை. ஏற்கனவே நீ குடிச்சி இருக்கே” என்று சொன்ன என்னை கவிதா தடுத்தாள்.
“சரி. கொடுங்க” என்றாள். நான் கொடுக்க. மீண்டும் அவன் குடிக்க ஆரம்பித்தான்.
“உன் பிரச்சனை என்ன பாபு. ஏன் இப்படி குடிக்கறே” என்றேன்.
“அவ சரியில்லை”
“எவ”
“சுசிலா”
“ஏன்”
“எனக்கு செக்ஸ் வேணும். ரொம்ப வேணும். ஆனா அவ எப்ப கிட்டே வந்தாலும் வேணாங்கறா”
படால் என்று போட்டு இப்படி உடைப்பான் என்று நான் சற்றும் நினைக்கவில்லை. இதில் இருந்து சுதாரிக்க சற்று டைம் ஆனது.
“ஓ. இருந்தாலும் பெரிய பசங்களை வைச்சிட்டு இப்படி குடிக்கறது தப்பு தானே?”
“தூங்கறவனை நீங்க ஊம்பினா தப்பில்லைய்யா?” என்று சொல்லி அவன் சிரித்தான்.
“தப்புத் தான். ஆனா கர்லா கட்டை போல இருக்கே பாபு” என்று சொல்லி கவிதா சிரித்தாள்.
“ஏன் இவருக்கு இல்லையா?”
“ம்ம்ம் பருப்பு ஸைசில் இருக்கு” என்றாள் என்னை காட்டிக் கொண்டே.
“அப்போ ஒங்களுக்கு குழந்தை. குட்டி”
“எனக்கு 18 வயசு பெண் இருக்கா” என்று தன் செல் ஃபோனை காண்பித்தாள் கவிதா.
“ஓ. இவ்வளவு பெரிய பெண்ணுக்கு அம்மாவா நீங்க? ஆனா, என் கண்ணில் படவேயில்லையே. நீங்க இவ்வளவு பெரிய பெண் அம்மா போல இல்லையே” என்றான்அசடு வழிந்துக் கொண்டே.
“ஆமா பாபு. அவளுக்கு 18 வயசாவது. ஹாஸ்டலில் படிக்கிறாள்” என்றாள் கவிதா.
“ஆனா, எப்படி பருப்பு ஸைஸை வைச்சிட்டு எப்படி பெத்தீங்க” என்று அவன் சொல்லும் போது நான் ஆடிப் போனேன். கிடுக்குபிடி போட்டு விட்டானே இவன். என்ன சொல்வது. மெதுவாக சொன்னேன்.
“ஆமா பாபு. இதுக்கு காரணம் ஆந்த்ரா ராஜு” என்று என் முதல் கக்கோல்ட் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தேன்.
“ஆந்த்ரா ராஜுவா?”
“ஆமாம். பாபு. அவரு தான். இதோ ஃபோனில் பாத்தியே இந்த பெண்ணோட அப்பா” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. அவன் அதிர்ந்து போனான்.
“நிஜமாவா. நம்பவே முடியலயே”
“ஆமா. நீயே இவங்களை கேளேன்” என்று சொல்ல கவிதா ஆமாமென்று தலையாட்டினாள்.
“நீங்க பெரிய ஆளு மேடம்” என்றான் பாபு.
“என்ன பண்றது பாபு. இவரால முடியாது. அதான் நானே தேடிகிட்டேன்” என்றாள் கவிதா.
“நீங்க சொல்றது சரிதான் மேடம். ஆனா ஆட்டோக்காரனா?”
“என்ன பண்றது பாபு. என் டேஸ்ட் அப்படி. ஓன்ன பார்த்தாக் கூடத் தான் கிக்கா இருக்கு. சரி விடு. இவர் அந்த கதையை சொல்லட்டும்” என்று கதையை சொல்லஅவள் தூண்ட. அந்த முதல் கக்கோல்ட் இரவு என் கண் முன்னால் விரிந்தது.
கீழ் திருப்பதியில் டாக்டர் ராகவன் என்று ஒரு மருத்துவமனை. கவிதாவிற்கு குழந்தை பிறக்காததால் அப்போது அங்கே செக்கப் செய்ய வந்திருந்தோம். பின் அது முடித்துக் கொண்டு நாங்கள் கிளம்பினோம். அதுதான் நாங்கள் செய்த தவறு. ஏக கூட்டம் என்பதால் எங்களுக்கு லாட்ஜில் இடம் கிடைக்கவில்லை. காரணாம், ஏதோ கலவரம் என்பதால் தமிழ்நாட்டுக்கு போகும் எல்லா பஸ்ஸையும் நிறுத்தி வைத்திருந்தார்கள். என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. மணி 1. 00. நடு இரவில் நாங்கள் பஸ் ஸ்டாண்டில் தனியாக இருந்தோம். சுற்றி முற்றும் பார்த்தால் ஆள் அரவமே இல்லை. அப்போதுதான் அந்த ஆட்டோ எங்களை நோக்கி வந்தது.
“ஆட்டோ காவாலா?” என்று கேட்டான் அவன் தெலுங்கில். நான் அமைதியாய் அவனை பார்த்தேன். சின்ன பையன். 25 வயது இருக்கும். நல்ல வளர்த்தியாக இருந்தான். காக்கி சட்டை போட்டுக் கொண்டு இருந்தான். அவன் முகம் ஷேவ் செய்து சில நாள் ஆகி இருக்கும். எனவே அவன் முக முடிகள் மிகவும் கடினமானதாக பார்க்க இருந்தது. கண்கள் சாராய கவர்ச்சி. பார்க்க செவ செவ என்று இருந்தது. பார்ப்பவற்கு போதை அளித்தது. அவன் மீண்டும் தெலுங்கில்
“ஆட்டோ காவாலா?”
நான் ஆங்கிலத்தில்
“சென்னை போகனும்” என்றேன்.
“லேதண்டி. சென்னை பஸ் லேதண்டி” என்று அங்கே இருக்கும் லாட்ஜை காட்டினான்.
“லாட்ஜ் கிடைக்கல” என்றேன் சைகையில்.
“கல்பனா லாட்ஜ் ஒஸ்தாவா?” என்றான் தெலுங்கில்.
“வேணாம்” என்று சொல்லப் போன என்னை கவிதா தடுத்தாள்.
“போலாங்க” என்ற அவளை வித்தியாசமாக பார்த்தேன். மெல்ல ஆட்டோவில் ஏறினோம்.
“ஏய். இந்த நேரத்தில. தெரியாத இடத்தில. தெரியாத ஆளு கூட” என்று சொன்ன என்னை கவிதா தடுத்தாள்.