காமவலை – 1 | ஜயர் வீட்டு பையன் – Page 4 of 5

காலைலருந்து இப்படித்தான் இருக்கு என்றேன்
சரி மெட்ராஜ் ஐ யா இருக்கும் I drop வுட்டுக்கோ என்றான்
அன்று கடையில் நான் மந்தமாகவே வேலை செய்து கொண்டிருந்தேன் சற்று
நேரத்தில் கடை வியாபாரம் குறைந்திருந்தது செல்போன் எடுத்தேன் ச்சே சார்ஜ் போட  மறந்துட்டேன் சுத்தமாக பேட்டரி லோ சார்ஜ் போட்டதும்
விரிசையாக மெசேஜ் வந்து கொண்டிருந்தது
 என்னடா உனக்கு இவ்வளவு
மெசெஜ் ஒன்னா வருது எடுத்துப்பார்த்தேன் பல மிஸ்டுகால்கள் பல மெசெஸ்கள் எல்லாம் மாலுவிடமிருந்துதான்
.நாகராஜன் என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் எல்லாம் கம்பெனி மெசெஜ் இவ்வளவு நேரம்
phone switch off ல இருந்தது இப்ப  on ஆன வுடனே
எல்லாம் வருது என்றேன் . ம்ம் என்னவோ நீ சொல்லற நான் நம்புறேன் என்றான்
சிறிது நேரத்திற்க்குப்பிறகு என் செல்போன் ரிங் அடித்தது எடுத்துப்பார்த்தேன் மாலதி,தான் பண்ணினால் நான் கால் கட் பண்ணிவிட்டு சார்ஜரில் இருந்த போனை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே போனேன் .
டேய் போனை எடுத்துகிட்டு எங்கடா போற? என்றான்
ஒன்னுக்கடிக்க என்றேன்
நான் வழக்கமாக ஓன்னுக்கடிக்கும் இடத்தை இரயில் தண்டவாளத்தை தாண்டி
சென்று ஒரு முள் புதர் அருகே நின்று கொண்டு ஜிப்பை கீழே இழுத்து சுண்ணியை ஜட்டிக்குள்ளிருந்து
வெளியே நீட்டி ஒன்னுக்கடிக்க டிரை பண்ணும் போது மறுபடியும் மாலதியிடம் இருந்து போன்
கால் ஒரு கையில் பேண்ட் ஜிப்பை இழுத்து ஜட்டிக்குள் கையைவிட்டு  சுண்ணியை பிடித்துக்க மறுகையில் போனை பிடித்து காதில்
வைத்துக்கொண்டு அலோ என்றேன்
ஹாய்ய்!! மறுமுனையில் மாலதியின் ஜில்லென்ற குரல் நான் பதிலுக்கு
அலோ என்றேன் அதே நேரம் அவரசமாக என் சுண்ணியில் முட்டிக்கொண்டிருந்த மூத்திரம்    சர்ர்ர் ரென பீய்ச்சி அடித்தது .
 என்ன பண்ணற ?
ம்ம் ஒன்னுக்கு அடிச்சுகிட்டு இருக்கேன்
ச்சீ … அதான் சர்ர்னு சத்தமா  நானை போனை வைக்கறேன்
ஏய்… ப்ளீஸ் … கால் கட் செய்துவிட்டால்
நான் அப்படி பேசியிருக்ககூடாதோ அவசரப்பட்டவிட்டோமோ ? ச்சே சுண்ணியை
ஆட்டி சொட்டும் மூத்திரத்தை சரி செய்துவிட்டு பேண்ட் ஜிப்பை இழுத்துவிட்டுக்கொண்டு
கடைக்குபோனேன் .நாகராஜன் என்னை ஏறஇறங்கப்பார்த்தான்
என்னடா ? மூத்திரம் அடிக்ககூட போன் பேசிகிட்டுதான் போவனுமா ?
இல்லைங்க அவசரமான போன்
என்ன அவசரம்  அப்படி ?
லவ்வரா ?
நான் அவசரமாக அப்படி எல்லாம் இல்லைங்க….
கண்டுபிடிக்கறேன் நீ எங்க போக போற
நான் அவசரமாக அவனுக்கு தெரியாமல் டயல்  லாக் செய்தேன் .
மதியம் நேரம் நெருங்கி கொண்டிருந்தது மாலதியிடமிருந்து போன்கால்
மெசேஸ் என எதுவுமில்லை எனக்கு மனசு சரியில்லை
நாகராஜன் மதிய சாப்பாட்டிற்கு கிளம்பி சென்றான் கடையில்  .என்னால் மனதை கட்டுப்படுத்தமுடியவில்லை  மாலதிக்கு போன் செய்தேன்
ஹாய் என்றாள்
 ஏன் போன் செய்யவில்லை
என்றேன்
சும்மாதான் ஏன்? என்றாள்
இல்ல போன் வரலையா? நீங்க கோவிச்சுக்கிட்டீங்களா…..
ஹாஹா நான் எதுக்கு கோவிச்சுகனும்
அப்பறம் ஏங்க அப்ப நீங்க என்கிட்ட  போன் பேசிகிட்டுருக்கும்போது போன் கட்பண்ணீங்க ?
ஓ! அதுவா ஹாஹாஹ என்று குறும்பாக சிரித்தாள்
அவள் சிரிப்பு என்னை ஏதோ செய்தது
ஏங்க சிரிக்கறீங்க
ம்ம் நீங்க மூச்சா போய்க்கிட்டு இருக்கேனு சொன்னீங்களே அத நெனைச்சு
சிரிச்சேன் ஹாஹா◌ாஹா மறுபடியும் சிரித்தாள்
Sorry ங்க
எதுக்கு  sorry?
அதான் நீங்க கோவுச்சுக்கிட்டிங்கன்னு..
எனக்கு கோபமெல்லாம் இல்லை .. நான் குளிச்சுகிட்டுருந்தேன் அதான்
போன் பண்ணல ….. சொல்லிக்கொண்டே எங்க அண்ணன் வருது அப்பறம் கால் பண்ணறேன் என்று அவசரமாக
போன் கட் செய்தாள்
எனக்கு இப்போதுதான் மனசுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது அன்றைய
நாள் முழுதும் ஒருவித இன்பகனவில் என் வேலையை முடித்து நான் டவுன் பஸ்சில் ஏறியதுமே
மாலதியிடமிருந்து போன் பேசிக்கொண்டே பயணித்து வீடு வந்து சேர்ந்தேன் இரவு அவசர அவசமாக
டிபன் முடித்துவிட்டு மாலதியிடம் போனில் பேசிக்கொண்டிருந்தேன் 10 மணிக்கு மேல் கிசு
கிசுப்பான பேச்சு .பிறகு வாட்ஸ் அப் மெசேஸ் எப்பொழுது தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை
உடலில்  ஒரு உற்ச்சாகமும் நைட் தூங்காததால்
சோர்வும் இருந்தது
 அடுத்தடுத்து வந்த நாட்கள்   இப்படியே 
போய்க்கொண்டிருந்தன நாங்கள் உள்ளத்தால் மிக நெருங்கியிருந்தோம் அடுத்து எங்கள்
உணர்வுகளுக்கு வடிகால் தேவைப்பட்டது .அந்த நாள் மிக விரைவிலேயே வந்தது
ஒருநாள் வழக்கம்போல் காலை ஏழரை மணிக்கு போன் செய்தாள் மாலதி
குமாரு இன்னைக்கு நீ கடைக்கு லீவு போட்ரு என்றாள்
ஏன் ?
ஏதாவது சொல்லி லீவு போட்டுரு ஒன்பது மணிக்கு எங்க வீட்டுக்கு வந்துரு
என்னவாம் ? சொன்னாத்தான் வருவியா ? அப்ப நான் போனை வச்சுடறேன்