கக்கோல்ட் இரவுகள் – Page 8 of 11

“ஐயோ. என்னடி செல்லங்களா. நீங்கதாண்டி என் உயிர். தனித்தனியா என்ன. ஒங்களை சேர்த்தும் ஓக்கறேன்” என்று சொல்லி நான் அவர்கள் மூவரையும் அணைத்துக் கொண்டேன்.
“பதினெட்டு வருஷமா ஓக்கறேண்டி. சரி. சரி. ஏய்ய்ய்ய்ய், என் தொப்புளை நக்காத. கூசுதுடி” என்றான் பாபு. மெய்மறந்து இருந்த நான் நிகழ்காலத்துக்கு வந்தேன். அங்கே கவிதா பாபு கதையை கேட்டுக் கொண்டே அவள் தொப்புளை நக்கிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“18 வருஷமாவா ஸ்டெடியா ஓக்கறே. பாபு. நீ ரொம்ப கிரேட். மொத்தம் ஒனக்கு எத்தனை பசங்க” என்றேன் நான் ஆச்சரியத்துடன்.
“சுசிலா பசங்களுக்கு 18 வயசுல ரெண்டு. வசந்திக்கு ஒரு பொண்ணு, பையன், காயத்ரிக்கு ஒரு பையன், அப்புறம் இப்ப முழுகாம இருக்கா 18 வருசம் கழிச்சு. ஒங்களுக்கு”
“ஐயோ. அவரை கேவலப்படுத்தாதே பாபு” என்று கவிதா சிரித்தாள்.
“ஐய்யய்யோ. அப்ப நீ அவனா?” என்று சொல்லி சிரித்தான்.
“ஐயோ பாபு. உங்கிட்டே சொல்றதுக்கு என்ன? நான் அது போலதான்” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“சுசிலா பசங்களை பாத்து இருக்கேன். இப்ப அந்த பசங்க எங்கே பாபு” என்றாள் கவிதா.
“ஏன் மடக்கி ஓக்கப்போறயா” என்றான் பாபு சிரித்துக் கொண்டே
“சேச்சே. அதான் நீங்க இருக்கீங்களே. உங்களுக்காக இந்த புது புண்டை காத்திட்டு இருக்கு. என்னை ஏத்துப்பயா?” என்றாள் கவிதா.
“புருஷனே, இப்படி மாமா வேலை பார்த்து தன் மனைவியை ஓக்க அனுப்பும் போது, நான் மாட்டேன்னு சொல்வேனா?” என்றான் பாபு சிரித்துக் கொண்டே.
“ஆமா. இவரு மாமா வேலை பண்ணி இருக்கார் பாபு” என்றாள் கவிதா.
“சரி. எப்படி மாமா வேலை பார்த்திருக்கே சொல்லு” என்றான் பாபு.
“ஐயோ. சொல்ல கூச்சமா இருக்கு” என்றேன்.
“இதோ பாருடா. நீ சொன்னா, ஒன்னையும் என் வப்பாட்டியா வைச்சிக்கறேன். சொல்லு” என்றான் பாபு.
“ஐயோ. அப்படி நீங்க பண்ணீங்கன்னா, நான் உங்க காலடிலே கிடந்து ஊம்பிட்டு இருக்கேன் பாபு” என்றேன்.
“அப்ப சொல்லுடா” என்று பாபு சொல்ல.
“டா. இல்ல. டி ந்னு சொல்லுங்க” என்று நான் மாமா ஆன கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தேன்.
நான் ஒரு ஜவுளிக்கடை வைத்திருந்தேன். இது ஹைதராபாத்தில் இருக்கும் ஒரு பெரிய கிளையின் உதவி கிளை. முதலீடு இல்லாத ஒரு கிளை என்னுடையது. அந்த பெரிய கிளையிலிருந்து எல்லா ஜவுளிப்பொருள்களும் வந்து இறங்கும். நான் எந்த பணமும் கொடுக்கத் தேவையில்லை. வரும் லாபத்தில் பங்கு பிரித்துக் கொள்வோம். நாளாவட்டத்தில் எனக்கு கொஞ்சம் பணம் ஆசை வரவே, சற்று பணத்தை கையாடி விட்டேன். அந்த பெரிய கிளையில் இருந்து வரும் மாத இன்ஸ்பெக்*ஷனில் மாட்டிக் கொண்டேன் ஒரு நாள். அந்த நாளில். என் முன்னால் நின்றுக் கொண்டு இருக்கும் ரகுவை பார்த்தேன். சின்ன பையந்தான். 20 வயதுதான் இருக்கும். ஆனால் நல்ல உயரம். கருத்த உருவம். உயரத்து ஏற்றார் போல உடலமைப்பு. அவன் மார்பகங்கள், தோள்கள் எல்லாம் கர்லாக்கட்டையை போல இருந்தது.
“ஸார். தெரியாம பண்ணிட்டேன்” என்றேன். என் உடல் நடுங்கியது. கவிதாவும் என் கையை இறுக்கமாக பிடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“இதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. போலீஸ் கேஸ்” என்ரான் ரகு.
“இந்த ஒரு முறை மன்னிச்சுக்கங்க. நான் எப்படியாவது சரி பண்ணிடறேன்” என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தேன். போலீஸ். ஜெயில் என்றவுடன் என் கைகள் நடுங்க ஆரம்பித்தது.
“எப்படியாவது ஹெல்ப் பண்ணுங்க சார்” என்றேன்.
“டயத்தை வேஸ்ட் பண்ணாதே. என்ன பண்றது? உனக்கு உதவி பண்ண போனா. மவனே எனக்கு வேலை போயிடும்” என்றான் கறாராக. எனக்கு கண்ணீர் வரும்போல இருந்தது. கையை இரண்டும் கூப்பிக் கொண்டேன். என் கண் கலங்கியது. கவிதாவை பார்த்தேன். அவள் வேறு எங்கோ பார்த்தாள்.
“காப்பாத்துங்க ரகு சார்” என்றேன். இது போல எத்தனை முறை இப்படி சொல்லி இருப்பேனோ. எனக்கே தெரியவில்லை. அவன் முன்னால் மண்டியிட்டேன். என் முகம் அவன் போட்டிருந்த செருப்பின் மேல் பட்டது. என் இரு கையால் அந்த செருப்பை பற்றிக் கொண்டேன்.
“ஏய். ஷு. ஷு. இதெல்லாம் எனக்கு பிடிக்காது” என்று காலாலே என்னை லேசாக தள்ளி விட்டான். அந்த லேசான தள்ளலில் நான் சற்று தொலைவில் விழுந்தேன். அவன் முகத்தை பார்த்தேன். அவன் முகத்தில் லேசாக கேலியான சிரிப்பு.
“அப்போ, நான் என்ன கேட்டாலும் செய்வீயா?” என்றேன்.
“ஆமா. ரகு சார். நீங்க என்ன சொன்னாலும் செய்யறேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் அவன் காலில் போய் அமந்ந்தேன்.
“என்ன வேணாலும் செய்வாயா?” என்று தன் கையில் இருந்த ரொட்டி துண்டை எடுத்து தூக்கி போட்டான். நான் திகைத்து போனேன்.
“என்னவோ சொன்னே? இதை கவ்வி எடு பாக்கலாம்” என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் காலால் அந்த ரொட்டி துண்டை மிதித்தான்.
“அதோ சாப்பிடு பார்க்கலாம். ச்சூ. ச்சூ” என்று என்னை பார்த்து கை விரலால் சமிக்ஞை செய்தான். நான் அந்த செருப்பால் அசுத்தம் செய்யப்பட்ட ப்ரட்டை பார்த்தேன். வேறு வழியில்லை. ஜெயிலுக்கு போவதை விட இது என்னவோ மேல்.
“இதுக்கு பதில் வேறு வழியில்லையா?” என்றேன்.
“இருக்கு. இதோ இருக்காளே. இவளை கொடுக்கறயா?” என்றான். அவன் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போதே அவன் கை கவிதாவின் மாரை தடவிக் கொண்டு இருந்தது. ரகு அவளை மெல்ல இழுத்து முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
“விட்டா இங்கே படுத்துப்பே போலிருக்கே?” என்றேன் கோபத்துடன். லேசாக எனக்கு பொறாமை தட்டியது. கவிதா என்னருகில் வந்தாள். என் காதில் மெதுவாக
“நீங்க சும்மா இருங்க. வேறு வழியில்லை. அவரு சொல்றதை கேப்போம். கூட இவரும் பார்க்க சூப்பரா இருக்காங்க” என்றாள் பெருமூச்சுடன். இதை கேட்டு ரகு சிரிக்க ஆரம்பித்தான்.
“அவரை பத்தி கவலைப்படாதீங்க. அவர் ஒண்ணும் கண்டுக்கமாட்டார்” என்றாள் கவிதா. எனக்கு பக்கென்றது. சற்று நேரத்தில் அவன் என் மனைவியுடன் சிரித்து பேசி விளையாட ஆரம்பித்து விட்டேன். போதாத குறைக்கு என்னை வேறு கிண்டல் செய்ய ஆரம்பித்து விட்டான். சூழ்நிலையின் இறுக்கம் குறைய ஆரம்பித்தது.
“ஸார் கத்தி ஆர்பாட்டம் பண்ணுவார்னு பாத்தா. புஸ்ஸுன்னு போயிடுச்சே” என்றான் அவன். நான் அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தேன்.
“இவனை பார்த்தா ஒரு மாதிரி இருக்கே. இவனுக்கு சமாச்சாரமெல்லாம் சரியா இருக்கா?” என்றான். அதை கேட்டு கவிதா கொல்லென்று சிரித்தாள்.
“ரொம்ப. ரொம்ப சின்னது. குட்டி மிளகா மாதிரி” என்று சொல்லும்போது எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது. என்னால் என் காதுகளையே நம்ப முடியவில்லை.
“எனக்கு பெருசா இருக்கும். காட்டட்டுமா?” என்று சிரித்தான்.
“சீக்கிரமா. காத்துட்டு இருக்கேன்” என்று கவிதா சிரித்தபோது எனக்கு தாங்கவில்லை.
“உங்க மனைவிக்கு காட்டு முலை” என்றான் என்னை பார்த்து. எனக்கு நாக்கை பிடிங்கிக்கொள்ளலாம் போல இருந்தது.
“இருந்தாலும் அவ என் பொண்டாட்டி” என்றேன்.
“இல்லைன்னா சொல்றேன்” என்று தன் இரண்டு கைகளை அவள் முலைகள் மேல் போட்டான். கவிதா அவனை தள்ளி விடாமல் ஒரு ஸ்கூல் பெண்ணை போல சிரித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“ஏண்டி. அவனை தடுக்கக்கூடாதா?” என்றேன் கோபத்துடன்.
“ஆனா, அவரை தடுக்க விரும்பல இல்லை.”என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னை தள்ளி விட நான் விழப்போனேன்.
“பாருங்க. என்னா கசக்கு கசக்கறாரு பாருங்க” என்றாள்.
எனக்கு அவமானம் பிடிங்கி தின்னது. அமைதியாக இருந்தேன்.
“நீ வாடாக்கண்ணா?” என்று கவிதா சொல்லஅவர்கள் இருவரும் மீண்டும் இறுக்க கட்டிக் கொண்டார்கள்.
“இதோ பாருங்க. ரகுவை எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு. ராஜு போல இல்லை இவரு. ரொம்ப சின்ன பையன். எனக்கும் சின்ன பையன் வேணும். ரொம்ப பண்ணீங்க. நான் டைவர்ஸ் வாங்கிடுவேன்” என்றாள்.
“ஐயோ, அது மட்டும் பண்ணீடாத” என்றேன்.
“அப்ப, நான் சொல்றதை கேளுங்க” என்றாள்.
“நீ என்ன சொல்றே?” என்றேன்.
“நீங்க இப்ப ஒண்ணும் சொல்ல வேணாம். விடுங்க” என்றாள் கவிதா. அவன் பதிலுக்கு சிரித்தான். தன் தண்டை எனக்கு பெருமிதமாக காட்டினான்.