திருவிழா! எனக்கும் தான் – Page 2 of 4

காலையில் நான்கு மணிக்கே எழுந்துவிட்டேன். இன்று திருவிழா. அம்மா இன்னமும் எழுந்திரிக்கவில்லை. வாசல் கதவைத்திறந்து வெளியே வந்தேன். தின்னையின் மூலையில் சேகர் படுத்துக்கிடந்தான். லுங்கி தொடைக்கு மேலே ஏறிக்கிடந்தது. லைட் வெளிச்சத்தில் அவன் கருப்பு தொடைகளுக்கு நடுவே போட்டிருந்த வெள்ளை நிற ஜட்டிக்குள் லேசான புடைப்பு. ’இதென்ன காலையிலேயே லிங்க தரிசனம்’ என்று வெட்கப்பட்டேன். யாரும் இல்லை என்கிற தைரியத்தில் கொஞ்சம் நெருங்கி நின்றே பார்த்தேன்.
அவனின் ஆணுறுப்பு லேசாக ஜட்டியை முட்டுவது போல தோன்றியது. காலையிலேயே எனக்கு உடலெல்லாம் ஜிவ்வென்று ஆக, ஆசையும் ஆவலுடன் சேர்ந்துகொள்ள விரலை வீக்கத்தின் மேல் வைத்து மெல்ல தடவினேன். முழுவதும் எடுத்துவிட்டுப் பார்த்தால் என்ன என்று நினைத்து, ஜட்டியின் ஓரத்தை லேசாக விரலை வைத்து மெல்ல விலக்க, ஆ.. அரையடிக்கு மேலாக கருநாகம் போல் சீறிக்கொண்டு அது நெட்டுக்குத்தலில் நின்றது.
விழித்திருந்து கொண்டு விளையாட்டுக் காட்டுகிறானோ என்று பயம் வர சட்டென்று ஒதுங்கிவிட்டேன். வாசல் தெளிக்க சானி கரைத்துக்கொண்டு மீண்டும் அவன் பக்கம் நோட்டம் விட அது அப்படியே தான் நின்றது. தூக்கத்தில் எழுந்திருக்கலாம். ’கனவு ஏது கான்கிறானோ. கனவில் யார் வந்திருப்பார்கள். இவன் சாமான் இப்படி நட்டுக்கொள்ளும் அளவுக்கு என்ன கனவாக இருக்கும்’ என்று யோசித்தேன். கரைத்திருந்த சானியை ஒரு சொட்டு அவன் சுன்னி நுனியில் அடையாளத்துக்கு வைத்துவிட்டு, லுங்கியை இழுத்து அதை மூடிவிட்டு கோலம் போட ஆரம்பித்தேன்.
அவன் மெல்ல அசைவது போல தோன்ற, கோலத்தை அவசரமாக முடித்துவிட்டு வீட்டுக்குள் புகுந்துகொண்டேன். அம்மாவும் எழுந்துவிட்டிருந்தார்கள்.“ஏ பூங்கொடி, மாட்டுக்கு வைக்கோல் புடுங்கிப் போடு. நான் கொஞ்சம் கோவில் வரைக்கும் போயிட்டு வாரேன். திருவிழா அன்னிக்கு காலங்காத்தால விளக்கேத்தி வச்சா நல்லது” என்று சொல்லிகொண்டே அம்மா புறப்பட்டுப் போக, பாட்டுச் சத்தம் மீண்டும் கிளம்பியது. சேகர் எழுந்திருப்பான் என்று மெல்ல எட்டிப் பார்த்தேன். தின்னையில் அமர்ந்து சோம்பல் முறித்துக் கொண்டிருந்தான்.”என்ன சேகரு நல்ல தூக்கமா?” என்றேன்.
“அட நீ அதுங்காட்டியும் எந்திரிச்சிட்டியா. எங்க தூங்குறது. வெளுப்பில கொஞ்சம் அசந்துட்டேன். அவ்ளோ தான்” என்றான்.
“சரி சரி .. எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு அப்புறமா வாரேன்” என்று சொல்லிவிட்டு கொல்லைப் பக்கம் போய் வேலைகள் எல்லாவற்றையும் முடித்துவிட்டு வருவதற்குள் நன்றாக விடிந்துவிட்டது.
சேகர் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தான். என்னைப் பார்த்ததும், ”பூங்கொடி, உங்க வீட்டு குழாயில குளிச்சிக்கலாமா” என்றான்.
“அதான் வயக்காடு பூரா பம்பு செட்டு போடிருக்கில்ல. அங்க போயி குளிக்கவேண்டியது தானே” என்றேன்.
“அட, இதுக்காக மெனக்கெட்டு அங்கெல்லாம் போக முடியாது. இங்க சாமானெல்லாம் கிடக்குதில்ல” என்றான். எங்கள் சம்பாஷனைகளைக் கேட்டுக்கொண்டு அம்மா வந்தார்கள்.
பிறந்தநாளுக்கு சர்ஃப்ரைஸ் ஃகிப்ட்,
“அவ கெடக்குறா தம்பி. நீங்க போயி குளிங்க. காப்பி தண்ணி எதுவும் குடுத்தியா புள்ள” என்று அம்மா என்னைக் கேட்க,“நல்ல சொல்லு ஆத்தா, உங்க ஊரு திருவிழாவுக்குத்தானே ராத்திரி பகலும் இங்கேயே கிடக்கிறோம்” என்று அவனும் சேர்ந்து கொண்டான்.
“சரி சரி வா. வந்து குளி. நான் காப்பி போட்டுத்தாரேன். ம்க்கும்” என்று தோளைத் திருப்பி சிலுத்துக்கொண்டேன். அவன் சிரித்தான்.
காப்பி போட ஆயத்தமாகு போது, அவன் சோப்பு கொண்டு வந்திருப்பானா இல்லையா என்று சந்தேகம் வர, அம்மா நேற்று வாங்கி வந்திருந்த புதுச் சோப்பை எடுத்துக்கொண்டு குழாயடிக்குப் போனேன். இடுப்பில் சின்னதாக ஒரு துண்டை மட்டும் கட்டிக்கொண்டு நின்றான். ’படிக்கும் போது நோஞ்சான் மாதிரி இருந்தவன் இப்போது எப்படி கட்டுமஸ்தாக உடம்பை வைத்துக்கொண்டிருக்கிறான்’ என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது.
“இந்தா சோப்பு. போட்டுக் குளி” என்று சோப்பை நீட்டினேன்.“நான் வருவேன்னு தெரிஞ்சே வாங்கி வச்சிருந்தியா” என்றான் நக்கலாக.“ஆமா. நீ இந்த வூட்டு மருமகன் பாரு. எல்லாம் வாங்கி வச்சிருக்காங்க. என்னோடது. போனா போகுதுன்னு குடுத்தா, ரொம்பத்தான்” என்றேன். சோப்பை வாங்கும் போது மெல்ல கைகளைப் பற்றி உரசினான். வெடுக்கென்று பிடிங்கிக்கொண்டு ஓடிவிட்டேன்.
காப்பி போட்டு வைத்திருக்க, குடித்தான். அதற்குள் ஆட்களும் வந்துவிட அவர்களுடன் கோவில் பக்கம் நடந்தான். காலை வேலைகளை முடித்துவிட்டு நானும் குளிக்க தயாரானேன். அம்மா வாசலில் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். மாராப்பைக் கட்டிகொண்டு தண்ணீரை மேலே ஊற்றிவிட்டு சோப்பை எடுத்து தேய்த்தேன். அவன் உடலில் பட்ட சோப்பு. அதன் மேல் ஆண் வாடை அடிப்பது போல இருந்தது. மெல்ல சோப்பை மாரப்புக்குள் விட்டு தேய்த்தேன். முலைகளில் அவன் ஸ்பரிசம் படுவது போல உணர்வு. மெல்ல முலையை அழுத்தித் தடவ காம்புகள் கெட்டியாவது போல இருந்தது. தொடயிடுக்கிலும் ஏதோ ரசாயன மாற்றம். என்வென்று எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனாலும் அவன் நினைவு எனக்கு ஏதோ புது சுகத்தைத் தந்தது.
குளித்து முடித்துவிட்டு புது உடை அனிந்துகொண்டேன். தேவைக்கு அதிகமான அலங்காரம். எல்லாம் அவன் பார்ப்பதற்குத்தான் என்பது மட்டும் எனக்கு புரிகிறது. ஆனால் ஏன் என்று தான் புரியவில்லை. பன்னிரண்டு மணிக்குமேல் தான் திரும்பி வந்தான்.
அம்மாவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தான். “தம்பி. எங்க வூட்ல சாப்பிடுப்பா” என்றார்கள் அம்மா.
“சரி ஆத்தா. கடைக்குப் போகலாம்னு நினைச்சிகிட்டு இருந்தேன். நம்ம பூங்கொடி வீடு தானே. சாப்பிடுறதுல சந்தோசம் தான்” என்றான்.
அம்மா உள்ளே வந்தார்கள். “அந்தத் தம்பிய சாப்பிடக் கூப்பிட்டிருக்கேன். சீக்கிரம் எதாச்சும் நாக்குக்கு ருசியா பண்ணு புள்ள” என்றார்கள். எனக்கு அது போதுமே. எனக்குத் தெரிந்த வித்தையெல்லாம் காட்டிச் சமைத்தேன். சாப்பிட வந்து இலையில் உட்கார்ந்தான்.
”ஏ மரகதம், பொன்னாத்தா வந்திருக்கா. உன்னப் பார்க்கனுமா, வீட்டுக்கு வாரியா” என்று வாசலில் குரல் கேட்க,“பூங்கொடி, நீ சாப்படு போடு. பொன்னாத்தா வந்திருக்காளாம். ஒரு எட்டு பார்த்திட்டு வந்திடுறேன். நீ கூச்சப் படாம சாப்பிடு தம்பி” என்று சொல்லி விட்டு ஆத்தா அரக்கப் பறக்க வெளியே ஓட, எனக்கும் ஒரு சின்ன சந்தோசம். இலையில் சாப்பாடு போடக் குனிந்தேன். வழக்கம் போல் முலையை முறைத்தான்.”கண்ணு இலையில் இருக்கட்டும். முழியத் தோண்டிப் புடுவேன்” என்றேன்.“இப்படி பக்கத்தில நின்னு காட்டினா, கண்ணு என்ன பண்ணும்” என்றான்.”நீ ரொம்ப மோசம் சேகரு, படிக்கிறப்ப சும்மா கம்மாக்கரையில் நின்னு பார்த்துகிட்டிருப்ப, இப்ப எங்கேருந்து வதுச்சி இந்த தைரியம்” என்றேன்.“அப்ப இருந்த மாதிரியா நீயும் இருக்க. உன்னப் பார்த்தா சோதிகா கணக்கா ஜிகு ஜிகுன்னு இருக்கு” என்றான்.
“சரி சரி .. நீ ஒழுங்கா சாப்பிடு” என்று பக்கத்தில் அமர்ந்தேன்.
“நீ தான் சமைச்சியா பூங்கொடி. காலம் பூரா இப்படி ஒரு சமையலை சாப்பிட்டுகிட்டே இருக்கனும் போல அவ்ளோ ருசியா இருக்கு” என்று ரசத்தை கையில் ஊற்றி உறிஞ்சிக் குடித்தான்.
“அதுக்கு உன் பொண்டாட்டி வருவா. நெதம் கொட்டிக்கலாம்” என்றேன் லேசான பொறாமையுடன்.
என்னைப் பார்த்தான். அவன் கண்களில் எதோ சொன்னான். என்னவென்று தெரியாமலேயே என் உடலும் உள்ளமும் சிலிர்த்தன. தலை குனிந்தேன். சாப்பிட்டு விட்டு இலையை எடுக்கப் போனான். வேண்டாம் என்று தடுத்துவிட வாசலில் கை கழுவிவிட்டு தின்னையில் உடகார்ந்தான். அவனும் எதோ நினைத்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும். மௌனமாகவே இருந்தான்.