தாலி மட்டும் தான் கட்டினேன் – Ep6

கலை: இல்ல.. லவ் பண்ணுனேன்.. ஆனா இப்போ இல்ல.. இரண்டு மாசத்துக்கு முன்னாடி பிரேக் அப் ஆகிட்டோம்..
கிஷோர்: ஹப்பாடா!! இப்ப தான் ங்க எனக்கு நிம்மதியா இருக்கு.. நேத்து முழுக்க உங்க நினைப்பு தாங்க.. மனசெல்லாம் ஒரே கவலை நீங்க எனக்கு கிடைக்கல ன்னு.. (ஹம்ம் என ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டு) கலை இனிமேல் எந்த பிரச்சனையும் இல்ல..
கலை: புரியல! எதுக்கு பிரச்சினை? என்ன பிரச்சனை?
கிஷோர்: அட!! என்னங்க நீங்க!! நம்ம லவ் க்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல ன்னு சொன்னேன்..
இவன் சொல்லி விட்டு மொபைலை நோண்டி கொண்டிருக்க அவளிடம் எந்த பதிலும் இல்லை.. ஒரே நிசப்தம்.. “என்ன கலை அமைதியா இருக்க” ன்னு நிமிர்ந்து அவளை பார்க்க..
அவள் இரு கைகளையும் மார்புக்கு குறுக்காக கட்டிக்கொண்டு, நாற்காலியில் பின்னால் நன்கு சாய்ந்தவாறே இரு புருவங்களையும் சுருக்கி அவனை முறைத்து கொண்டிருந்தாள்..
முறைக்கும் அவள் கண்களை அவனால் நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியவில்லை.. ஒரு குருவின் கோபத்துக்கு சீடன் எப்படி அடங்கி போவானோ அது போல அவன் உடம்பில் உள்ள அனைத்து செல்களும் மரியாதை கலந்த பயத்துடன் அடங்கி ஒடுங்கி போக நாற்காலியில் அப்படியே ஆடாமல் அசையாமல் இருக்க அவன் வாய் மட்டும் சின்னதாக அசைந்து மெலிதான குரலில் “ஏன் முறைக்குறீங்க கலை”
கலை: நான் எப்போ உன்னை லவ் பன்றேண் ன்னு சொன்னேன்.. ரொம்ப கற்பனை பண்ணாத.. (கிஷோரின் பாவமான முகத்தை பார்த்து அவளுக்கு அதற்கு மேலும் திட்ட மனமில்லை.. மாறாக அவனை முன் போல் மாற்ற நினைத்தால்)
“மன்னிச்சுருங்க கலை” என்ற சொற்களை மட்டும் கிஷோரின் வாய் உதிர்த்தது..
சில நொடிகள் அமைதிக்கு பின்னர்
கலை: சரி நான் லவ் பண்ணிருக்கேன். அது நான் தான் ஆல்ரெடி லவ் பண்ணிருக்கேன் ல.. என்னை ஏன் லவ் பண்ணனும்னு உனக்கு தோணுது..
கிஷோர்: (நிமிர்ந்து அவள் முகத்தை பார்த்து) ஊரு உலகத்துல யாரு தான் ங்க லவ் பண்ணல.. இருக்குற எல்லாரும் லவ் பண்றாங்க.. என்னை மாதிரி சில பேர் தவிர (இதை சொல்லும் போது அவன் முகம் அப்படியே வாடி போனது) எல்லாரும் லவ் பண்றாங்க.. ஆனா லவ் மேரேஜ் என்னவோ கம்மியா தான் நடக்குது.. நாம கல்யாணம் பண்ணி நமக்கு வரப்போற துணையோட வாழ்க்கை ல கண்டிப்பா ஒரு காதல் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி இருந்துருக்கும் ன்னு 80 சதவிகிதம் உறுதியா சொல்லலாம்.. இது எதார்த்தம் தான.. அதனால நீங்க லவ் பண்ணுனது எனக்கு பெருசா தெரியல..
கலை க்கு மனசு உறுத்த ஆரம்பித்தது “பாவம் இவன் மேலயா அப்டி கோபப்பட்டு முறைச்சேன்.. ச்ச்சா என்ன மனுஷி நான்.. அவன் பெருசா ஒன்னும் தப்பா பேசவே இல்ல.. ஆனா நான் பார்த்த பார்வை ல அவன் ரொம்ப நொந்து போன மாதிரி தெரிஞ்சது” என நினைத்துக்கொண்டாள்..
ஒரு குற்ற உணர்வு கலந்த குரலோடு “சாரி கிஷோர்.. எனக்கு ஏன் அப்படி கோவம் வந்துச்சு ன்னு தெரியல”
கிஷோருக்கு இன்னும் அவள் பார்த்த பார்வையின் தாக்கத்திலிருந்து வெளியே வர முடியாமல்.. அவளுக்கு பதில் கூறாமல் வேறு எங்கோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்..
அவனுடைய இந்த செயல் அவளுடைய குற்ற உணர்வை தூண்டி விட.. உட்கார்ந்தவாறே சற்று முன்குனிந்து அவன் கைகளை பிடித்து “Please Kishore, I’m really sorry.. முன்னாடி மாதிரி ஜாலியா இருங்களேன்.. பிலீஸ்”
முன்பு இருந்த உற்சாக நிலைக்கு அவனால் உடனே வர முடியவில்லை எனினும் முகத்தில் போலியாக புன்னகை வரவழைத்து அங்கு சில நிமிடங்கள் நிலவிய இறுக்கமான சூழ்நிலையை அகற்றினான்..
கலை: கிஷோர் நான் சொல்றது கொஞ்சம் புரிஞ்சுபிங்களா?
கிஷோர்: கண்டிப்பா ங்க.. சொல்லுங்க.. (கலையிடம் இருந்து மறுப்பு தான் வரும் என அவன் மனம் சொல்லியது)
கலை: இந்த பாத்த உடனே காதல்.. ல எனக்கு சுத்தமா நம்பிக்கை இல்லை.. நட்பு காதலா மாறும் போது புரிதல் அதிகமா இருக்கும்.. வாழ்க்கையும் நல்லா போகும் ன்னு நினைக்குற பொண்ணு நான்..
“தனக்கு இன்னும் வாய்ப்பு இருக்கு போல” என நினைத்து அவள் சொல்வதை ஆர்வமாக கேட்டு கொண்டிருந்தான் கிஷோர்..
கலை: இந்நேரம் நான் என்ன சொல்ல வரேன் ன்னு கெஸ் பண்ணிருப்பீங்க.. நான் ஒன்னும் புதுசா சொல்ல போறது இல்ல கிஷோர்.. Let’s be friends.. மனசு நமக்கு ஒத்து போச்சுன்னா காதல் தானா மலரும்.. உங்களுக்கு ஓகே யா?
கிஷோருக்கு முகத்தில் மகிழ்ச்சி வழிய “கலை நீங்க சொன்னது தான் சரியான முடிவு.. எனக்கு ரொம்ப சந்தோசம்” என அவன் சொல்லி முடிக்கவும் அங்கே ஆர்டர் செய்த அனைத்து உணவுகளும் வருவதற்கும் சரியாக இருக்க.. அடுத்த 20 நிமிஷத்தில் இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்..
கிஷோர்: ok கலை நீங்க ஸ்டோர் க்கு போங்க.. நான் வீட்டுக்கு போறேன்.. பை..
கலை: நானும் வீட்டுக்கு தான் போறேன்..
கிஷோர்: மதியம் தான ஆகுது.. ஏன் அதுக்குள்ள வீட்டுக்கு போறீங்க.. என்னாச்சு..
கலை: இல்லப்பா கொஞ்சம் தலை வலி.. அதான் வீட்டுக்கு போய்ட்டு நல்லா தூங்க போறேன்..
கிஷோர்: சரி கலை.. நானும் உங்க கூட வீடு வரைக்கும் வரேன் கலை.. தலை வேற வலிக்குதுன்னு சொல்றிங்க.. அப்டியே அனுப்ப மனசு வரல..
சிரித்துக்கொண்டே அவன் கண்களை உற்றுப்பார்த்த கலை “சரி போலாம் வாங்க”
கிஷோர்: (ச்ச்சா நம்ம TVS Excel தான வச்சுருக்கோம்.. அதுல எப்படி இவள கூட்டி போறது.. என்ன நினைப்பா அவ) கலை அப்புறம் இன்னொன்னு நான் பைக் எடுத்துட்டு வரல.. Ola Car ல போகலாமா..
கலை: அதெல்லாம் வேண்டாம் வாங்க பஸ் லேயே போகலாம்..
கூட்டம் அதிகம் என இரண்டு பஸ்களை புறக்கணிக்க மூன்றாவதாக வந்த பஸ்ஸிலும் கூட்டம் இருக்க.. இனியும் தாமதிக்க வேண்டாம் என இருவரும் ஏறினர்.. இருவருக்கும் நிற்க மட்டுமே இடம் கிடைக்க ஒரு அடி இடைவெளி விட்டு இருவரும் எதிர் எதிரே நின்று கொண்டிருந்தனர்..
இருவருக்கும் என்ன பேசுவதென தெரியாமல் மாறி மாறி பார்த்து சிரித்து கொண்டிருந்தனர்.. அடுத்த ஸ்டாப்பில் பஸ் நின்றது..
ஏதாவது பேசலாம் என நினைத்த கலை “சரி நீங்க அழகாவும் இருக்கீங்க.. நல்லா மெச்சூரிட்டி ஆவும் இருக்கீங்க.. ஏன் இன்னும் லவ் பண்ணல” என்று கிஷோரை கேட்டாள்..
அவன் பதில் பேச வாயை எடுக்குமுன் பஸ்ஸில் இன்னும் சிலர் எற அதனால் கிஷோர் கொஞ்சம் தள்ளப்பட்டான்.. அவளுக்கு எதிரே இருந்த கிஷோர் இப்பொழுது அவளுக்கு இடது புறம் வந்து நின்றான்..
கலை: (தனக்கு இடது புறம் மட்டும் தலையை திருப்பி) ஹே கிஷோர் நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுங்க..
ஆனால் கிஷோரின் முகத்தில் இருந்த மகிழ்ச்சி ரேகை முற்றிலும் நீங்கி அவன் முகம் குழப்பம், அதிர்ச்சி, கோபம் என பல உணர்ச்சிகள் கலந்து காணப்பட்டது.. அவன் இதய துடிப்பு அதிகரிக்க மூச்சின் வேகமும் தாறுமாறாக போய்க்கொண்டிருந்தது.. அவன் உதடுகள் என்ன பேசுவதென தெரியாமல் துடிக்க வாய் “அது…….. அது……. அது….” என ஒரே வார்த்தையை திரும்ப திரும்ப சொல்ல அவன் இரு கண்களும் கலையின் பின் புறத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தது..
கலையின் பின் புறத்தில் சரியாக அவள் குண்டிப்பிளவில் ஒரு முப்பத்தைந்து வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு ஆண் அவனுடைய ஆயுதத்தை பொருத்தி இருந்தான்.. அவனுடைய ஆயுதம் அவனுடைய பாண்ட் பகுதியில் ஒரு பெரிய புடைப்பை காட்ட அந்த புடைப்பு மிகவும் ஆழமாக கலையின் பெரிய குண்டிகளின் மத்தியில் புதைந்து இருந்தது.. அவர்கள் இருந்த நிலை என்பது அந்த மனிதன் அவன் மனம் கவர்ந்த கலையின் குண்டியில் ஆடைகளுடன் ஓப்பது போல் இருந்தது..
குழப்பத்தின் எல்லைக்கே சென்ற கிஷோர் கலையின் முகத்தை பார்க்க..
அவள் சாந்தமாக “என்னாச்சு கிஷோர்”